Καταστροφολογία: μια γνωστική διαστρέβλωση, μια τάση να φαντάζεται κάποιος το χειρότερο δυνατό σενάριο, υποθέτοντας ότι ένα γεγονός θα έχει καταστροφικές συνέπειες, ακόμα και αν δεν υπάρχουν στοιχεία γι’ αυτό. Αυτό το μοτίβο σκέψης συνδέεται με έντονο άγχος, καθώς μεγεθύνει τα προβλήματα και δυσκολεύει την αντικειμενική αξιολόγηση μιας κατάστασης.
Η καταστροφολογία με όρους…Παναθηναϊκούς
Σας θυμίζει κάτι ο άνωθεν ορισμός; Κάτι σχετικό με την ομάδα μας, εννοώ, τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΑΚΤΟΡ. Κάτι τέτοιο δεν βιώνουμε τριγύρω μας εδώ και λίγες ημέρες, μετά την ήττα με κάτω τα χέρια στη Μπολόνια; Οι σειρήνες, βέβαια, είχαν ηχήσει αρχικά μετά την εντός έδρας ήττα από τη Μπάρτσα στο ΟΑΚΑ. Αλλά ,εδώ και λίγες ημέρες, είναι εκκωφαντικές! Δεν είναι πρωτόγνωρο, όμως. Τα ίδια ακούγαμε ή/και διαβάζαμε κατά τους πρώτους μήνες της θητείας του Αταμάν (ναι, τη σεζόν που το σηκώσαμε). Τότε, ορισμένοι διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους ότι «έτσι όπως παίζει η ομάδα, δεν θα μπούμε ούτε στη δεκάδα»!
Παρόμοια φαινόμενα είχαμε και πέρυσι τέτοια εποχή, παρόλο που λίγους μήνες πριν είχαμε σηκώσει το 7ο! Γενικά, η εμπιστοσύνη στην ομάδα σε μεγάλη μερίδα του κόσμου μας κλονίζεται εύκολα. Κι αυτό, θεωρώ, οφείλεται αφενός στο ότι πολλοί κρίνουν και μιλούν αποκλειστικά με βάση τα εφήμερα αποτελέσματα (δοκάρι και μέσα ήρωας, δοκάρι κι έξω άχρηστος, για να το θέσω σε ποδοσφαιρικούς όρους), αφετέρου στην πλήρη αδυναμία διαχείρισης των συναισθημάτων μεγάλης μερίδας των οπαδών-φιλάθλων! Υπάρχει πάντα στο παιχνίδι και η έλλειψη γνώσης πάνω στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, αλλά αυτό είναι που οδηγεί στην κριτική με βάση το αποτέλεσμα και μόνο, που ανέφερα λίγο πριν.
Καταγραφή δεδομένων
Πάμε να δούμε, όμως, μερικά στοιχεία σχετικά με την ως τώρα πορεία της ομάδας, για να δούμε κατά πόσο δικαιολογείται όλος αυτός ο πανικός που έχει πιάσει τόσο κόσμο. Ο Παναθηναϊκός ΑΚΤΟΡ, μέχρι τώρα, έχει ρεκόρ 4-2 στις πρώτες 6 αγωνιστικές. Έχει κερδίσει σε 2 έδρες όπου συνήθως έχανε (Μπασκόνια και Εφές), αλλά έχει και μια ήττα από τη Μπάρτσα στο ΟΑΚΑ κι ένα -17 στη Μπολόνια. Ρεκόρ 4-2, με την ομάδα να είναι φανερά ανέτοιμη (το έχει παραδεχτεί ο Αταμάν), πράγμα απολύτως λογικό, αφού οι μισοί και πλέον παίκτες μας, συμπεριλαμβανομένου και του προπονητή μας, δεν ήταν παρόντες στην Καλοκαιρινή προετοιμασία.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο κόουτς να δοκιμάζει σχήματα σε επίσημους αγώνες (κάτι που θα γινόταν στα φιλικά υπό κανονικές προϋποθέσεις) και που οδηγεί σε προβληματικές εμφανίσεις, που με τη σειρά τους μπορεί να κοστίσουν σε ήττες, απέναντι σε αντιπάλους που έχουν ποιότητα. Αν συνυπολογίσουμε ότι ο 33χρονος Γκραντ (κομβικότατος 2-way παίκτης) δεν ξεκουράστηκε το Καλοκαίρι (έπαιξε με τις ΗΠΑ), όπως και ο 36χρονος Σλούκας (έπαιξε στην Εθνική μας), ότι ο Μήτογλου ακόμη δεν είναι καλά, ότι το βασικό μας 5άρι (Λεσόρ) απουσιάζει κι ότι ο 2ος ψηλός μας (Χολμς) τώρα προσπαθεί να προσαρμοστεί στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ, ενώ ο Σορτς, που ήρθε για να πάρει τη μπαγκέτα από τον Σλούκα, ψάχνει να βρει τα πατήματά του στην ομάδα, ε, δεν θέλει και πολύ να έρθουν κάποιες στραβές.
Κι αν στον αγώνα με την Εφές φάνηκε να υπάρχει βελτίωση (ειδικά ο Χολμς έδειξε τι είναι ικανός να προσφέρει), ο επόμενος απέναντι στη Μπολόνια (που δημιούργησε και τις περισσότερες αρνητικές αντιδράσεις) ήρθε να μας δείξει το αυτονόητο. Ότι, δηλαδή, μια ομάδα που ακόμη ψάχνεται μέσα στο γήπεδο, είναι σχεδόν αδύνατο να ανταπεξέλθει αν, εκτός των υπολοίπων προαναφερθέντων προβλημάτων της, της λείπουν επιπλέον και ο 2ος (προσωρινά 1ος) ψηλός της και ο κορυφαίος περιφερειακός αμυντικός της (Καλαϊτζάκης), ενώ το καλύτερό της αμυντικά 4άρι (Χουάντσο) ήταν απροπόνητος επί μέρες! Η ήττα ήρθε απολύτως φυσιολογικά, θα πω.
Απίστευτο το μένος για τον Αταμάν
Αυτό που γίνεται, πάντως, με τον Αταμάν αγγίζει τα όρια της εμπάθειας, πλέον! Ο άνθρωπος που, όταν ήρθε, αντιμετωπίστηκε από πολλούς ως «ταβερνιάρης», ακόμη και μετά από 2 συνεχείς προκρίσεις σε Φ4 (ο Παναθηναϊκός ΑΚΤΟΡ είχε πάνω από 10 χρόνια να πάει) και μια κατάκτηση (το πολυπόθητο 7ο), ακόμη και τώρα ακούσει και διαβάζει πράγματα που δεν έχουν ΚΑΜΙΑ ΛΟΓΙΚΗ!
Δεν μιλάω τόσο για κριτικές στυλ γνωστού Έλληνα πρώην μπασκετμπολίστα που αγγίζουν τα όρια του ανεκδότου (τόσα χρόνια δίπλα στον τεράστιο Ζοτς και μπάσκετ ακόμη δεν έμαθε), αλλά για όσα καθημερινά, σχεδόν, γράφουν και λένε τόσο διάφοροι δημοσιογράφοι, όσο και πολλοί (δυστυχώς), αλλά όχι η πλειοψηφία (ευτυχώς) των οπαδών, κυρίως στο διαδίκτυο! Τι ταβερνιάρη και απλό διαχειριστή τον αποκαλούν, τι ότι δεν αναλαμβάνει ποτέ τις ευθύνες του, τι ότι πήρε κατά τύχη το 7ο και δεν μπορεί να δώσει τίποτα άλλο στην ομάδα, τι ότι έχει τσακωθεί με όλους στα αποδυτήρια, τι ότι το μπάσκετ τον έχει ξεπεράσει κι ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί ο καθένας!
Έφτασε δημοσιογράφος σε γνωστό site να τον κατηγορήσει ότι στη φουρτούνα παράτησε το καράβι, επειδή σε time out στη Μπολόνια άφησε τον Σερέλη να δώσει οδηγίες. Ούτε που του πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να το έκανε εσκεμμένα, για να περάσει μήνυμα στους παίκτες του (ή μπορεί και να του πέρασε, αλλά να το έθεσε έτσι ακριβώς για να δημιουργήσει εντυπώσεις κατά του Τούρκου). Γενικά, ο δημοσιογραφικός κόσμος της χώρας που ασχολείται με το μπάσκετ, στην πλειοψηφία του, ασκεί σε κάθε ευκαιρία δριμεία κριτική στον Αταμάν, την ώρα που σε κάποιον άλλο συνάδελφό του, που κοουτσάρει ομάδα γνωστού λιμανιού, δικαιολογούνται τα πάντα! Φταίει ότι έχουν ιδιαίτερους…δεσμούς μαζί του; Φταίει ότι είναι μπολιασμένοι στην ελληνική μπασκετική σχολή…ξύλου που καλά κρατεί από εποχή Ιωαννίδη, αρνούμενοι να δουν ότι το ίδιο το μπάσκετ έχει αλλάξει; Δεν ξέρω. Πάντως το αστείο παρατράβηξε!
Ευπρόσδεκτη η καλόπιστη κριτική, απολύτως κατακριτέα η ισοπέδωση, ειδικά από «πράσινους» οπαδούς
Μπορώ, φυσικά, να καταλάβω τόσο τη μεγάλη μερίδα Ελλήνων δημοσιογράφων όσο και την πλειοψηφία των «κόκκινων» οπαδών για την σκληρή κριτική που ασκούν στον Αταμάν. Είναι οι ίδιοι, άλλωστε, που για μεγάλο διάστημα (στα πρώτα χρόνια παρουσίας του εδώ) αποκαλούσαν τον Ομπράντοβιτς «Γκαστόνε».
Όσοι είστε 40 plus σίγουρα θα το θυμάστε. Βλέπετε, δεν είχαν άλλο τρόπο να δικαιολογήσουν το γιατί σάρωνε τους ευρωπαϊκούς και εν Ελλάδι τίτλους, ακόμη και με ομάδες πολύ περιορισμένου μπάτζετ, όπως για παράδειγμα με την Μπανταλόνα, με την οποία κέρδισε τον πολυδιαφημισμένο Ολυμπιακό του Ιωαννίδη σε εκείνον τον αλήστου μνήμης τελικό)!
Μπορώ να καταλάβω και την κριτική των δικών μας οπαδών «πράσινης απόχρωσης». Την εποικοδομητική και καλοπροαίρετη κριτική, όμως, που στηρίζεται σε καθαρά μπασκετικά επιχειρήματα, ακόμη κι αν είναι λάθος ή όχι εντελώς σωστή. Δεν μπορώ με τίποτα, όμως, να αποδεχτώ αυτές τις άναρθρες κραυγές πλήρους απαξίωσης ενός ανθρώπου που, κατά την τελευταία πενταετία, έχει οδηγήσει δύο διαφορετικές ομάδες σε τέσσερα Final-4, έχοντας κατακτήσει μαζί τους τα τρία εκ των τεσσάρων! Είναι αδιανόητο να αποθεώνουν ορισμένοι τον Μπαρτζώκα (προσωπικά τον θεωρώ υψηλότατου επιπέδου προπονητή, παρεμπιπτόντως), που έχει τέσσερις σερί προκρίσεις σε Final-4, αλλά καμία κατάκτηση σε αυτό το διάστημα και την ίδια ώρα να απαξιώνουν τόσο έντονα τον Αταμάν, που έχει πάει στο 80% των τελευταίων 5 Final-4, έχοντας κατακτήσει το 60% των τίτλων στο ίδιο διάστημα! Είναι εντελώς παράλογο!!!
Σύγκριση των ομάδων του Αταμάν των τελευταίων ετών
Πριν καταλήξω στο τελικό συμπέρασμα, θεωρώ αναγκαίο να παρουσιάσω μια μίνι σύγκριση της πορείας τόσο της Εφές στις 2 σεζόν που πήρε την Ευρωλίγκα όσο και του Παναθηναϊκού με τον Αταμάν στο τιμόνι του.
- Τη σεζόν 2020-2021, η Εφές του Αταμάν ξεκίνησε με ρεκόρ 1-3, έχοντας καταγράψει ήττα με -16 εντός έδρας από τη Ζαλγκίρις. Μέχρι τις 17 Δεκεμβρίου, είχε ρεκόρ 7-8, ενώ κουβαλούσε ήττα με 35 πόντους διαφορά από την Τσσκα! Από εκεί κι πέρα, έκανε ένα σερί 12-2! Και βέβαια, κατέκτησε την Ευρωλίγκα!
- Τη σεζόν 2021-2022, η Εφές του Αταμάν ξεκίνησε με ρεκόρ 2-6, έχοντας καταγράψει ήττα με -13 εκτός έδρας από τη Ρεάλ, και 2 ήττες εντός έδρας με -11 από τη Ζενίτ και με -26 από τον Παναθηναϊκό. Μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου, είχε ρεκόρ 6-8! Από εκεί κι πέρα, έκανε ένα σερί 8-4 (έκανε και μια μεγάλη ήττα από τη Μονακό εκτός έδρας με 22 πόντους διαφορά)! Και βέβαια, κατέκτησε την Ευρωλίγκα!
- Τη σεζόν 2023-2024, ο ΠΑΟ του Αταμάν ξεκίνησε με ρεκόρ 2-4, έχοντας καταγράψει ήττα με -10 από τον Ολυμπιακό εντός έδρας και με -14 εκτός έδρας από τη Φενέρ. Μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου, είχε ρεκόρ 6-7, ενώ κουβαλούσε ήττα με 12 πόντους διαφορά εντός έδρας από την Ρεάλ! Από εκεί κι πέρα, έκανε ένα σερί 7-1! Και βέβαια, κατέκτησε την Ευρωλίγκα!
- Τη σεζόν 2024-2025, ο ΠΑΟ του Αταμάν ξεκίνησε με ρεκόρ 4-2, όπως φέτος, έχοντας καταγράψει ήττα με -14 από τη Μπασκόνια εκτός έδρας. Μέχρι τις 13 Δεκεμβρίου, είχε ρεκόρ 8-7, ενώ κουβαλούσε ήττα με -26 εκτός έδρας από την Εφές! Από εκεί κι πέρα, έκανε ένα σερί 10-3! Και μπορεί να μην κατέκτησε την Ευρωλίγκα (πιθανότατα θα την είχε κατακτήσει αν δεν τραυματιζόταν ο Λεσόρ), αλλά πήγε στο Final-4, σε αντίθεση με όσα πίστευε πολύς κόσμος μετά τον τραυματισμό του άσσου από τη Μαρτινίκα!
Μια γρήγορη ματιά και αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής το μοτίβο. Οι άκρως επιτυχημένες ομάδες του Αταμάν, κατά την τελευταία πενταετία, ζορίζονται μέχρι τα μέσα Δεκέμβρη, διάστημα στο οποίο κάνουν πολλές ήττες (ενίοτε και με μεγάλη διαφορά)! Και κάπου εκεί αρχίζουν και βρίσκονται οι παίκτες μεταξύ τους, καταλήγει στα κατάλληλα σχήματα ο κόουτς και δένει η ομάδα, με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα!
Εν κατακλείδι
Το άμεσο μέλλον δεν ξέρω αν θα είναι τόσο ευχάριστο για τους οπαδούς μας. Αρχής γενομένης από σήμερα το βράδυ, έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν αντίπαλο που παραδοσιακά μας δυσκολεύει. Η Μακάμπι μας έχει κερδίσει αρκετές φορές και στην τελευταία διετία που έχουμε ομαδάρα και είναι πιθανό να το ξανακάνει. Έπειτα, ακολουθούν 4 σερί εκτός έδρας ματς με Μονακό, Αστέρα, Παρί και Ρεάλ! Μπορεί να πάμε καλά, αλλά μπορεί να κάνουμε ακόμη και 4 ήττες στο επόμενο διάστημα! Συνιστώ ψυχραιμία. Ακόμη κι αν κλείσουμε το διάστημα αυτό με ρεκόρ 5-6 ή 4-7, σε ένα μήνα από τώρα, θα είμαστε άλλη ομάδα. Αλλά αυτό που μετράει πραγματικά είναι το πώς θα είμαστε από το Φλεβάρη και μετά. Τότε αρχίζουν να κρίνονται όλα. Και ευτυχώς, οι ομάδες του Αταμάν σε εκείνο το διάστημα παρουσιάζονται πανέτοιμες! Και τότε θα είμαστε κι εμείς πανέτοιμοι!
Και θα πάμε στο Final-4!
Με απώτερο σκοπό, βέβαια, την κατάκτηση του 8ου!
Ως τότε, ψυχραιμία και υπομονή! Θα τη χρειαστούμε.