Αλόνσο, λοιπόν. Όχι Τσάμπι, Ντιέγκο, αλλά δε βαριέσαι. Ούτως ή άλλως στο γήπεδο κρίνονται όλα διαχρονικά και σε κάθε ομάδα διεθνώς. Και για να είμαστε ειλικρινείς και σωστοί, αυτό θα πρέπει να είναι και το κριτήριό μας, όταν μιλάμε για το νέο προπονητή του Παναθηναϊκού. Το πώς, δηλαδή, θα παρουσιαστεί η ομάδα στο γήπεδο και όχι το τι βιογραφικό κουβαλάει ο Αλόνσο, ερχόμενος στην πατρίδα μας. Πριν δούμε, όμως, το ζήτημα της νέας χρονιάς και της κατάστασης στην οποία θα βρίσκεται η ομάδα, έχει αξία να δούμε πώς φτάσαμε στην πρόσληψη του Αλόνσο. Όχι τόσο όσον αφορά στο τι συνέβη, αλλά, κυρίως, στο πώς το διαχειρίστηκε η ίδια η ομάδα.
Διαρροή Αλαφούζου και δημιουργία προσδοκιών
Κακά τα ψέματα, με όλα όσα έγιναν τη σεζόν που μας πέρασε (άγαρμπη απόλυση Γιοβάνοβιτς, πλήρης κατάρρευση στο τέλος του πρωταθλήματος, συλλαλητήριο οπαδών), περιμέναμε άπαντες την αντίδραση του Αλαφούζου. Κι αυτή ήρθε, μέσω διαρροών ότι θα τα καταφέρει μόνος του (επεδίωξε και μια σύγκριση με τον Γιαννακόπουλο στο μπάσκετ) και μάλιστα επενδύοντας πολλά εκατομμύρια το φετινό Καλοκαίρι, για να γυρίσει το κλίμα και να…εκτοξεύσει την ομάδα. Λίγες μέρες μετά, άρχισε να κυκλοφορεί όλο και συχνότερα το σενάριο για πρόταση στον Μαουρίτσιο Σάρι να αναλάβει τον Παναθηναϊκό. Και παρά τις όποιες επιφυλάξεις του κόσμου, τα δημοσιεύματα που αναφέρονταν στα όσα έδινε στον Ιταλό ο Αλαφούζος, για να τον δελεάσει, οδήγησαν σε παροξυσμό. Κι έκαναν πολλούς να «ξεχάσουν» τα όσα λάθη ή «λάθη» έκανε ΚΑΙ φέτος ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ.
Επικοινωνιακή πατάτα ολκής
Τελικά, ο Σάρι έγινε Αλόνσο. Για ακόμη μία φορά, στο πράσινο βασίλειο άρχισε η γκρίνια και η απαισιοδοξία και η καχυποψία απέναντι στον διοικητικό ηγέτη της ομάδας γιγαντώθηκε (για να μην πω τίποτα πιο βαρύ). Αλλά πώς να μη γίνει κάτι τέτοιο, εφόσον, για ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, είχαμε κάκιστη επικοινωνιακή διαχείριση του όλου θέματος εκ μέρους της διοίκησης της ομάδας μας; Ειλικρινά, προσπαθώ να σκεφτώ πόσο χειρότερα θα μπορούσα να διαχειριστώ το όλο θέμα της εύρεσης νέου προπονητή αν ήθελα να σαμποτάρω τον Αλαφούζο και δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα. Η όλη διαχείριση υπήρξε τραγική. Μιλάμε για την απόλυτη επικοινωνιακή πατάτα! Προφανώς, η πρόταση στον Σάρι ήταν αληθινή. Και τεράστια. Όχι μόνο για το επίπεδο του Ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά και συνολικά ο Ιταλός προπονητής στην Ιταλία έπαιρνε τα μισά από όσα του έδινε ο Αλαφούζος! Αλλά δεν είναι εκεί το πρόβλημα.
Διάψευση των προσδοκιών
Το μεγάλο πρόβλημα είναι στο τι ακολούθησε, καθώς και στο τι είχε προηγηθεί. Όταν επικοινωνείς προς τα έξω ότι προτείνεις σε έναν πραγματικά μεγάλο προπονητή 13,5 εκατομμύρια για 3 χρόνια, με τη διαβεβαίωση ότι θα ρίξεις δεκάδες εκατομμύρια στην αγορά, για να του φέρεις τους παίκτες που θέλει, αυτομάτως περνάς το μήνυμα στον κόσμο της ομάδας ότι έχεις σκοπό να κάνεις την υπέρβαση φέτος και να σβήσεις τα λάθη του παρελθόντος. Και καλά κάνεις, Και ορθώς περίμενες μπας και πει το ναι ο Ιταλός κόουτς. Όμως, θα πρέπει να γνωρίζεις ότι, δημιουργώντας τόσο υψηλές προσδοκίες, θα είναι δύσκολα διαχειρίσιμο το πιθανό όχι, αν δεν έχεις εναλλακτικές έστω κοντινού στο Σάρι επιπέδου. Και καλώς ή κακώς, ο Αλόνσο, σαν όνομα, δεν έχει καμία σχέση με τον Σάρι. Για να το πούμε απλά, ο Αλαφούζος είπε στους οπαδούς ότι ψάχνει για Φεράρι και κατέληξε να αγοράσει Φορντ!
Το παρελθόν δεν βοήθησε
Αν βάλουμε στο παιχνίδι και τα όσα λάθη έχουν προηγηθεί όλα αυτά τα χρόνια, μαζί με την καχυποψία που έχει, πλέον, ο μέσος οπαδός, όχι μόνο για τις ικανότητες, αλλά και για τις προθέσεις του ιδιοκτήτη της ομάδας, το γλυκό δένει. Για να μην κάνουμε αναδρομή ετών και αναφερόμαστε πάλι σε παρκαρίσματα, κίνδυνο για Β’ Εθνική κλπ κλπ κλπ, ας μείνουμε σε ένα και μόνο πράγμα, που και πρόσφατο είναι και «πόνεσε» τον κόσμο. Πρόκειται, ασφαλώς, για την απόλυση του Γιοβάνοβιτς. Δεν θα ξαναπιάσω το θέμα αν ήταν σωστή ή όχι. Ο καθένας έχει αποφασίσει για τον εαυτό του τι ισχύει και σεβαστή είναι κάθε άποψη. Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, όμως (πλην από λίγους εμπαθείς και κολλημένους) είναι το γεγονός ότι ο Σέρβος απολύθηκε με τον πιο άγαρμπο τρόπο. Ο άνθρωπος που ξαναέβαλε στο χάρτη τον Παναθηναϊκό, μετά από πολλά χρόνια, έμαθε ότι απολύθηκε από τα Μ.Μ.Ε. Η συμπεριφορά του Αλαφούζου απέναντι σε έναν άνθρωπο που (είτε τον κρίνει κάποιος επιτυχημένο είτε τον κρίνει αποτυχημένο) σίγουρα σεβάστηκε το τριφύλλι και το ανέβασε αγωνιστικά, αλλά και σε κύρος και ήθος αποτέλεσε τεράστιο επικοινωνιακό ζήτημα, που πληγώνει τη διοίκηση ακόμη, ιδιαίτερα δε από τη στιγμή που η αλλαγή προπονητή, στο τέλος της σεζόν, απεδείχθη το λιγότερο μη πετυχημένη!
Και τώρα τι;
Ασχέτως των συνεχόμενων αυτογκόλ, πάντως κι επειδή η ζωή συνεχίζεται και η ομάδα έχει μια συνέχεια, το θέμα είναι τι γίνεται από τούδε και στο εξής. Τον Αλόνσο δεν θα τον κρίνω ως προπονητή, σε σχέση με τον Σάρι. Δεν φταίει σε τίποτα ο άνθρωπος. Παρά τα όποια λάθη στη διαχείριση της υπόθεσης, λοιπόν (τα οποία περιλαμβάνουν και λάθη στο χειρισμό των «πράσινων» δημοσιογράφων, αλλά αυτό το θέμα πονάει εδώ και χρόνια και θα το δούμε σε άλλο άρθρο), προσωπικά, θα περιμένω να δω στην πράξη τι μπορεί να δώσει στην ομάδα. Γιατί έχουμε ξαναδεί χρονιές, τις οποίες θεωρούσαμε χαμένες εξ αρχής (βλέπε Κυράστας) να εξελίσσονται ωραία και αντίθετα έχουμε δει χρονιές που ξεκίνησαν με υψηλές προσδοκίες να εξελίσσονται χάλια. Οπότε, υπομονή (όση μπορεί να κάνει, πλέον, ο οπαδός του ΠΑΟ) και τα υπόλοιπα…στο χορτάρι.
Αυτό που δεν αλλάζει, πάντως, ανεξαρτήτως του πώς θα κυλήσουν τα πράγματα, είναι τα διαρκή επικοινωνιακά και όχι μόνο, φάουλ της διοίκησης. Απορίας άξιο, βέβαια, το πώς ο άρχοντας των media στην Ελλάδα καταφέρνει ΠΑΝΤΑ να υποπίπτει σε τόσα πολλά και τόσο μεγάλα επικοινωνιακά σφάλματα, την ώρα που οι διοικήσεις άλλων ομάδων καταφέρνουν και γυρνάνε τα πάντα υπέρ τους. Αλλά κι αυτό, πιθανότατα, είναι ενδεικτικό της όλης διαχείρισης στην εποχή Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό!
2 σκέψεις στο “Από τον Σάρι στον Αλόνσο, ακόμη μια επικοινωνιακή πατάτα.”