Καταρχήν , να δώσουμε πολλά συγχαρητήρια στην ομάδα μας για την καταπληκτική της πορεία στο φετινό πρωτάθλημα . Και , παράλληλα , επειδή δε χρησιμοποιούμε το χρόνο ως παραβάν , οφείλω να ζητήσω δημοσίως συγνώμη απ’τους παίχτες μας για το γεγονός πως είχα εκφράσει τις ανησυχίες μου για τον χαρακτήρα πρωταθλητισμού που μπορεί να επιδείκνυαν , τη θέληση και τη δύναμή τους ως το τέλος της σαιζόν , καθώς και από το τεχνικό επιτελείο μας , για το αν θα μπορούσαν να μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση και τη φλόγα τους για πρωτιά στο γκρουπ των αθλητών μας . Αμφότεροι με έβγαλαν πανηγυρικά λάθος και ομολογώ , αν και θα’θελα να γράψω αυτές τις γραμμές υπό άλλες συνθήκες , πρόκειται για μια απ’τις πιο γλυκιές και ανακουφιστικές συγγνώμες που έχω ζητήσει στη (δυστυχώς, όχι και τόσο μικρή πια) ζωή μου .
Φυσικά , έγιναν και λάθη . Αστοχίες , παραλείψεις , ολιγωρίες . Ποιος δεν κάνει , άλλωστε ; Ενδεχομένως , κάποια περισσότερο σημαντικά . Αντίστοιχα όμως , αυτό ισχύει και για τον ανταγωνισμό . Ενδεχομένως μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό , εξ ου και φτάσαμε , μια ανάσα πριν το τέλος να είμαστε πρωτοπόροι κόντρα σε ακριβότερες ομάδες , αντιπάλους-καρμανιόλες ( βλ την πολίχνη της Πανουργίας πχ), πυρ και σίδηρο Ελλήνων διαιτητών ( με τρομακτικά ξεχειλωμένη την ερμηνεία του όρου «διαιτητής», για να μπορέσει να τους περιλάβει) , παράγοντες-μελετητές δήθεν της Αρχαίας Σπάρτης , τρομάρα τους , που όμως το εσώρουχό τους κατά τη διάρκεια της χρονιάς ήταν πιο φαιό κι απ’τα μυαλά τους (σύμφωνα με επώνυμες καταγγελίες άλλου παράγοντα , τις οποίες ουδείς ήλεγξε) και λοιπά γνωστά και όμορφα .
Το θέμα μας όμως δεν είναι να κάνουμε ανασκόπηση της χρονιάς . Ούτε ν’αναλύουμε το τι θα πράξει ο προπονητής και η διοίκηση ώστε του χρόνου να παρουσιάσουμε ομάδα ανταγωνιστική εντός κι εκτός συνόρων . Αυτά , εν καιρώ . Ας σταθούμε , δυστυχώς , λίγο παραπάνω στη μεγάλη εικόνα που ξεδιπλώθηκε βίαια μπροστά μας τις τελευταίες μέρες . Μας έκλεψαν , πράγματι , το πρωτάθλημα , όπως φωνάζουν όλοι οι φίλοι της ομάδας μας ; Το πιο μάγκικο , για να χρησιμοποιήσω μια ήπια έκφραση , από καταβολής του θεσμού , που θα’χε κατακτήσει ποτέ ομάδα (οποία έκπληξη , πάλι η δικιά μας ), αρπάχτηκε άδικα γι ακόμα μια φορά απ’τα χέρια μας , όπως απ’τα χέρια του αείμνηστου Γιάννη Κυράστα και παραδόθηκε σε χέρια λερά και , αυτομάτως , λιγότερο άξια να το σηκώσουν ;
Θα σας στεναχωρήσω , ενδεχομένως , φίλοι μου , όμως η απάντηση είναι ΟΧΙ ! Συγκεκριμένα , εδώ και καιρό είμαι πεπεισμένος πως αδικία θα συνιστούσε το αντίθετο , αν το σηκώναμε εμείς !
Ως γνωστόν , το νομικό πλαίσιο κάθε χώρας , απ’το Σύνταγμα ( όπου υπάρχει ), μέχρι την τελευταία παράγραφο ενός νόμου , έχει άμεση συνάφεια με το αξιακό σύστημα που ισχύει στην εκάστοτε πληθυσμιακή ομάδα (ας την ονομάσουμε ,γενικά και καταχρηστικά ,Λαό ). Άλλη αντιμετώπιση έχει πχ η ανθρώπινη ζωή στη Γαλλία , άλλη στη Σ. Αραβία , άλλη στην Ινδία . Το αυτό ισχύει για την υγεία , την αξιοπρέπεια και πάει λέγοντας . Κατά βάση , η αντιμετώπιση σ’όλα τα ζητήματα αυτά , απ’τα πλέον κεφαλαιώδη ως τα πιο μικρά , εκπορεύεται απ’την εικόνα που έχει δημιουργήσει το κάθε άτομο για τον εαυτό του και , κατά συνέπεια , για τη θέση του στον Κόσμο . Το πώς αντιλαμβάνεται καθείς τον εαυτό του έχει άμεση επίπτωση στις αξίες που υιοθετεί και υπηρετεί ατομικά και ως Λαός και , κατά συνέπεια , στους νόμους που δημιουργεί για να προστατέψει αυτές τις αξίες . Άρα , με μια κουβέντα , τον τρόπο ζωής του .
Δεν έχει νόημα εδώ πέρα ν’ασχοληθούμε με τα δύσκολα , οπότε πάμε να δούμε το εύκολο , που το’χουμε και φρέσκο .
Έγινε ό,τι έγινε απ’την Πέμπτη ή Παρασκευή , δε θυμάμαι ακριβώς , όταν έδωσαν οι στοιχηματικές τα ποσοστά των αγώνων της Κυριακής , αυτά ντε που έδιναν το διπλό του Βικελίδης λες κι έπαιζε η Ρεάλ με τον Ακράτητο , μέχρι το βράδυ της Δευτέρας . Σας παραπέμπω στις δηλώσεις του κυρίου Γιοβάνοβιτς για την πλήρη εικόνα της κατάστασης στο δικό μας στρατόπεδο . Και φτάνουμε μ’αυτά και μ’αυτά στο πρωί της Τρίτης . Όχι ότι το περιμέναμε για να δούμε το προφανές , αλλά τέλος πάντων .
Τι διαπιστώσαμε ;
Κάποιους να πανηγυρίζουν και να αισθάνονται περήφανοι γιατί δεν αμαύρωσαν την ιστορία τους .
Προφανώς άξιοι συνεχιστές των εργαζόμενων σε εντευκτήρια των πέριξ του γηπέδου των περιοχών , θεματοφύλακες της ιστορικής ατάκας απ’τα «Κόκκινα φανάρια», «Μη φεύγεις , Ντόρη μου , θα φαρμακωθώ», να τρέξουν και να πέσουν στα πόδια του επιβήτορα που λίγες μέρες πριν έκανε πανηγυρική επίσκεψη-επίδειξη δύναμης μέσα στον ποδοσφαιρικό Οίκο τους , κάνοντάς του όλα τα χατίρια . Δεν υπήρξε η στοιχειώδης αξιοπρέπεια , για το δίκαιο του πράγματος , να δώσουν αυτό τον «σημαντικό για την ιστορία τους» αγώνα με δυο-τρεις μέρες καθυστέρηση , τουλάχιστον να μπορούν να σταθούν σχετικά υγιείς οι αντίπαλοί τους , ώστε η νίκη να έχει πραγματική αθλητική αξία . Θα μου απαντήσεις , βέβαια , αν μπορούσε να διαβάσει αυτές τις γραμμές κανας φίλος της ΤΣΣΚΑ απ’τα παλιά , θα κράταγε την κοιλιά του απ’τα γέλια . Και θα’χεις δίκιο…
Είδαμε τις επαρχιακές ομάδες των play off ν’αντιμετωπίζουν με διαφορετικό τρόπο τα ματς τους με τους δυο διεκδικητές του τίτλου , σύμφωνα με τα μικροσυμφέροντά τους . Άλλος για να βρει καινούριο sugar daddy , άλλος για να του πετάξουν άλλο ένα κατσαρολάκι και να κλείσει «επιτυχημένα» τη χρονιά του , όπως θα σπεύσουν να δηλώσουν οι βαθείς γνώστες της ποδόσφαιρας , άλλος επειδή απλά τέτοια είναι η φύση του. Δυστυχώς , σε αντίθεση με τα βιβλία του Τόλκιν , οι ελληνόφωνοι (και μη) νάνοι , πιο πολύ ομοιάζουν στα δουλοπρεπή , κουτοπόνηρα και μοχθηρά ορκ παρά στο Γκίμλι , το γιο του Γκλόϊν…
Είδαμε ισαποστάκηδες δουλ , ε, συγνώμη , δημοσιογράφους , να γράφουν πανηγυρικούς για την άξια πρωταθλήτρια , που όλο το χρόνο ήταν πίσω αλλά , φαντάζομαι πως επειδή ο άλλος δεν κερνάει ένα σουβλάκι το άρθρο , που’λεγε κι ο Τιμούρ , ήταν ανάξιος . Ανθρωπάκια που το αξιακό κι αισθητικό τους επίπεδο έπιασε Τάρταρα , κότες που όλη τη χρονιά δε βρήκαν ν’αρθρώσουν μια λέξη , μια κάποια ένσταση βρε αδερφέ , για όσα τραγικά συνέβαιναν μπρος στα μάτια τους , μόνο κάτι καραγκιοζέ απόψεις για «το κακόμοιρο το πρωτάθλημα και το ελληνικό ποδόσφαιρο που υποφέρει απ’τις κόντρες των παραγόντων». Όλων , ανεξαιρέτως . Όλοι έκαναν τα ίδια , όλα πολτός στο μυαλό των δουλ, συγνώμη , των αθλητικογράφων … Κι αφού τέλος καλό και δε θα πνιγούμε με κανα κασκόλ και σήμερα , ας αλαλάξουμε όλοι μαζί «Άξιος ! Άξιος !» για το νέο πρωταθλητή κι ας χορέψουμε τσιφτετέλι τούρκικο από χαρά , για το πόσο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα έχουμε . Βαθυστόχαστα , πάντα . Με ωραίες λέξεις , ξύλινες μεν , βερνικωμένες καλά δε , να γυαλίζουν σαν το βαρύτιμο …
Αφήσαμε τελευταίους τους ,αλλεργικούς στα δώρα, τροπαιούχους και δε θα πούμε και πολλά , για τον απλούστατο λόγο πως όταν σε λίγα χρόνια αρχίσουν να καταλαβαίνουν τι ζημιά προκάλεσαν ακόμα και στην ίδια τους την ομάδα , ξέχωρα απ’το άθλημα γενικά , μόνο και μόνο για να βγούνε τα γούστα του ενός ( και , φαντάζομαι , αργά ή μάλλον γρήγορα θα το νιώσουν στο πετσί τους οι ελληνικές ομάδες στην ευρωπαϊκή αντιμετώπιση που θα εισπράξουν), όταν αντιληφθούν πως η ανατολίτικη προσωπολατρεία θα’ναι το μόνο χαρακτηριστικό του DNA τους που παρέμεινε αναλλοίωτο , ενώ όλα τ’άλλα , όσα ίσχυαν τέλος πάντων ,πετάχτηκαν στα σκουπίδια , τότε όχι απλά θα τους γίνει υπεραπαραίτητος ο ψυχίατρος που με τόση θέρμη επικαλούνται σήμερα αλλά , θα διαπιστώσουν συνάμα πως όσα κεριά και ν’ανάψουν , όσες επικλήσεις και να κάνουν , είτε στο ναό του Γιαχβέ , είτε του Μαμμωνά , είτε όποιον ακόμα έχουν θυρανοίξει στους χώρους του γηπέδου τους οι Κουροπαλάτες κι οι Πιστοί Θωμάδες , το σημερινό όξος και χολή θα μετατραπεί σε Ιερεμιάδα . «Ιδού εγώ επι σε την υβρίστριαν , λέγει Κύριος ότι ήκει η ημέρα σου και ο καιρός εκδικήσεώς σου»…
Όλα αυτά τα ωραία , βέβαια , αθροίζοντάς τα , καταλαβαίνεις εύκολα πως η όλη κατάσταση δεν έχει λυτρωμό . Σ’αυτήν εδώ τη χώρα , το έλος της αξιακής και ηθικής μαλθακότητας , της αλλεργίας απέναντι στη σκέψη και την άποψη , δε θα ήταν ποτέ δυνατό να επιτραπεί να εμφανιστεί μια ομάδα , ένα σύνολο ανθρώπων , που με τη δουλειά τους και μόνο , να σταθούν απέναντι στους καλοκαιρινούς σχεδιασμούς , στα τακτοποιημένα κουτάκια που οργάνωσαν μέτριοι εγκέφαλοι κατ’εικόνα και καθ’ομοίωσιν , για μια ψόφια διοργάνωση που , έχοντας κριθεί απ’το Χειμώνα ,απλά θα ικανοποιούσε συμφωνίες για τίτλους , ευρωπαϊκές θέσεις και κοινωνική ηρεμία σε μια χρονιά εκλογών .
Δεν είμαστε χαζοί , καταλαβαίναμε απ’την πρώτη αγωνιστική πως η θέση που προοριζόταν για τον Παναθηναϊκό ήταν η τέταρτη , άντε η τρίτη , συν ό,τι κάνει στο Κύπελλο . Αυτό υπαγόρευε άλλωστε η γνώση του αθλήματος στο Ελλαδιστάν , αυτό διακήρυτταν-εύχονταν φωναχτά οι επαΐοντες. «Θα ξεφουσκώσει», «Δε θ’αντέξει μέχρι τέλους» και τα λοιπά γνωστά . Γι αυτό και δεν υπήρξε το αναμενόμενο κυνήγι απ’την αρχή . Γιατί ο παραφουσκωμένος εγωϊσμός των πολλών , οπαδών και παραγόντων , σε συνδυασμό με την αστεία εμβάθυνση στα βασικά του αθλήματος , δεν τους επέτρεπε ν’αξιολογήσουν σωστά τη δουλειά που ξεκίνησε να γίνεται από πέρυσι , με αποτέλεσμα ν’αναγκαστούν να ξεφτιλιστούν ομαδικά απ’την Άνοιξη και πέρα , με αποκορύφωμα τα play off , ώστε να στηρίξουν την κακοχτισμένη τους παράγκα .
Και , για να προλάβω τους «αντικειμενικούς», ναι , όντως η ΑΕΚ είχε πολύ καλή ομάδα , έπαιξε ωραίο στο μάτι ποδόσφαιρο , πολύ θεαματικότερο απ’το δικό μας , ναι , ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ , με τα σκαμπανεβάσματά τους , υπήρξαν περίοδοι μέσα στη χρονιά που έδειχναν εξαιρετικά ανταγωνιστικοί , πλην όμως κανείς δεν άντεξε σε βάθος χρόνου όπως εμείς . Μόνο αυτοί που είχαν διαιτητικές πλάτες και διαφορετική , φιλικότατη δηλαδή , αντιμετώπιση από πολλές άλλες ομάδες της κατηγορίας. Τα έχουμε δει τα ματς , στην Ελλάδα ζούμε , ας μη διαφωνήσει κανείς πάνω στα οφθαλμοφανή.
Αυτό το πράγμα όμως , που σε οποιονδήποτε στοιχειωδώς πολιτισμένο άνθρωπο θα προκαλούσε αποστροφή , σ’αυτή την κοσμογωνιά είναι ο κανόνας . Όλο το είναι των κατοίκων της χώρας κι όλο το Σύστημα που έχουν οικοδομήσει , στηρίζεται σ’αυτές τις έννοιες . Ο ένας με τον άλλον , οι κλίκες , οι «δουλίτσες», οι «συμφωνίες κυρίων», τα «δωράκια», τα «σπρωξιματάκια», η μετριότητα , ο παραφουσκωμένος εγωϊσμός , η υποκριτική ευαισθησία κι αναγνώριση της αξίας του άλλου ενώ κάνουμε τ’αδύνατα δυνατά για να την καταπνίξουμε , όλο αυτό το αρρωστημένο πράμα που βρίσκει έκφραση σε κάθε έκφανση της ζωής του Νεοέλληνα-Ρωμιού-Ραγιά , δε μπορεί να επιτρέψει το παραμικρό ρήγμα γιατί μετά θ’αρχίσει να καταρρέει ταχύτατα .
Καταλάβατε τώρα γιατί μια ενδεχόμενη κατάκτηση τίτλου απ’τον Παναθηναϊκό θα συνιστούσε κλοπή ; Καταλάβατε γιατί βγήκε αυτό το ομαδικό Αχ , της ανακούφισης ; Γιατί θ’απογύμνωνε όλη αυτή τη Συνωμοσία των Μετρίων από κάθε επιχείρημα , από κάθε λόγο ύπαρξης ως Μηχανισμός χωρίς Εναλλακτική . Αν συνέβη στη μπάλα , θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος (που μπορεί ακόμη να σκέφτεται ), γιατί να μη συμβεί και στη δουλειά ; Γιατί να μη συμβεί και στο Κράτος ; Γιατί να μη συμβεί και στην πολιτική ; Ακραίος συλλογισμός , το καταλαβαίνω . Όμως , απ’την άλλη , αν ζήσαμε όλον αυτόν το βιασμό της Ηθικής και της Ισονομίας φέτος απλά για να ικανοποιηθεί ένας συγκεκριμένος κι αν όλοι μας , πολίτες και πολιτικό προσωπικό , κάτι τέτοιο το θεωρούμε λογικό και θεμιτό , τότε το πρόβλημά μας είναι πολύ βαθύτερο .
ΥΓ) Δεν εθελοτυφλούμε , γνωρίζουμε πως όσο καλή ομάδα και να φτιάξουμε και του χρόνου , το πρωτάθλημα λογικά θα το πάρει ή ο πρόεδρος του ΟΣΦΠ ή ο πρόεδρος της ΑΕΚ . Εμείς , αν μας επιτραπεί να πάρουμε τίτλο (δεν εννοώ Κύπελλο), θα είναι όταν με το καλό μπούμε στο νέο μας γήπεδο . Επομένως , πρέπει ως Ομάδα , κόσμος και ΠΑΕ , ν’αποφασίσουμε ξεκάθαρα και χωρίς στρουθοκαμηλισμούς τι προσδοκούμε τις επόμενες χρονιές και να κινηθούμε αναλόγως .
ΥΓ2) Ας μου επιτραπεί να οικειοποιηθώ και να παραφράσω ελαφρώς μια κουβέντα ενός φωτισμένου Επιστήμονα . «Σε μια χώρα όπου , απ’το πολιτικό σύστημα μέχρι τους πιο μικρούς πολιτιστικούς θεσμούς, επικρατεί η λογική της αντεστραμμένης πυραμίδας ( κορυφή κάτω και βάση πάνω ), εξασφαλίζοντας την επιβολή της εξουσίας εκφυλισμένων , λούμπεν , απατεώνων , κακής αισθητικής και ψυχοπαθών προσώπων , ένα τέτοιο πρωτάθλημα αρμόζει».