Το έγκλημα των Τεμπών συνέβη σε χρόνο που όχι μόνο αποκάλυψε τις παθογένειες του κρατικού-κοτζαμπασικού μηχανισμού σ’όλη την εγκληματική τους γύμνια αλλά, παράλληλα , με τον καταραμένο του συγχρονισμό ήρθε και κούμπωσε στο μέσο μιας βαθμιδωτής αλλά εκτεταμένης επίθεσης που οργανώθηκε από παρακρατικά , παραθλητικά και , γενικά «παρά»κέντρα εξευτελισμού και καταδυνάστευσης της κοινωνίας , κέντρα που χωρίζουν τους πολίτες σε «δικούς μας» και εχθρούς , που προσπαθούν ν’απονείμουν τίτλους με το έτσι θέλω , να κλέψουν τον ιδρώτα εργαζομένων , να χυμήξουν σε κάθε ίχνος δικαίου και ισονομίας που’χει απομείνει σ’αυτή τη χώρα , μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσουν πως Κράτος είναι αυτοί . Να τι γεννάει το Κράτος τους , λοιπόν ! Ακόμα κι οι τυφλοί πλέον το βλέπουν . Να το χαίρονται και να το καμαρώνουν οι εμπνευστές και οι δημιουργοί του !
Εκλογές πλησιάζουν , φαντάζομαι πολλοί θα βρεθούν είτε να τα θυμίσουν ολ’αυτά , είτε να τα πουλήσουν ως εκδούλευση εκεί όπου αρέσκονται σε τέτοιες μεθόδους , είτε να προσπαθήσουν να τα καλύψουν υποβαθμίζοντάς τα. Άλλωστε , η πρώτη φορά είναι που γίνεται ροντέο το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου , το πρωτάθλημα στο οποίο φέρεται ως στολίδι στο στέμμα του το «Έπος της Ριζούπολης»; Ή είναι η πρώτη φορά που ρίχνονται δακρυγόνα σε κλειστό χώρο , όπως στον Αγ. Θωμά ,παρουσία γυναικών , παιδιών και ΑΜΕΑ ; Εδώ ακόμα περιμένουμε να μάθουμε την ταυτότητα αυτών των (όχι και τόσο) λίγων που επιτέθηκαν σε αθλητή με αμαξίδιο για μια μπλούζα εκεί κάτω , στο επίνειο της πόλης , ένα χρόνο μετά , με τέτοια θ’ασχολούμαστε τώρα ; Ας είναι , όλα εν καιρώ …
Προτιμώ γι αυτή τη φορά να καταπιαστούμε μ’ένα θέμα που , εκ πρώτης όψεως , δε φαντάζει ούτε ενδιαφέρον , ούτε σημαντικό για κάποια μερίδα των συνοπαδών , πιστέψτε με όμως , πρόκειται για ζήτημα τεράστιας σημασίας από πολλές απόψεις . Μιλώ για το θέμα της διαμόρφωσης των εξωτερικών χώρων των νέων εγκαταστάσεων και , κατ’επέκτασιν , το θέμα της διαμόρφωσης ολόκληρης της περιοχής του Βοτανικού στη νέα εποχή που ξημερώνει .
Τα σχέδια και οι μακέτες είναι γνωστά , όλοι τα’χουμε δει και , αν τα πράγματα κυλήσουν όπως πρέπει , θα μιλάμε για μια αθλητική πολιτεία εξαιρετικής αρχιτεκτονικής σύλληψης και αστικού κάλλους . Εκεί που θέλω να καταλήξω όμως είναι το εξής . Μας αρκεί αυτό ; Στο σήμερά μας αλλά και το αύριο των Αθηνών και της Ελλάδας ολόκληρης , θεωρούμε πως η αισθητική μας , οι αξίες που (οφείλουμε να) πρεσβεύουμε και , γενικότερα , το ήθος που ο Σύλλογός μας αντανακλά εντός και εκτός , καλύπτονται με την υψηλή λειτουργικότητα και τις δυνατότητες αναψυχής και μόνο ;
Φυσικά και όχι ! Και , στο πλαίσιο αυτό , καταθέτω λίγες σκέψεις που πιστεύω πως μπορούν να λειτουργήσουν ευεργετικά για την πόλη ολόκληρη , εκτοξεύοντας παράλληλα τον Παναθηναϊκό και τους πράσινους οπαδούς σε άλλες σφαίρες , ξεφεύγοντας απ’τη μιζέρια και τη θλίψη που προσπαθούν να μας επιβάλλουν.
Είμαστε τυχεροί , από μια μεριά , που ενώ οι εγκαταστάσεις δε θα βρίσκονται σε μεγάλη χιλιομετρική απόσταση απ’το κέντρο της Αθήνας , εντούτοις η περιοχή του Βοτανικού επί της ουσίας είναι μια περιοχή ανεκμετάλλευτη πολεοδομικά και εμπορικά . Επομένως , με σχετικά μικρό κόστος θα μπορούσε να δημιουργηθεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία πολυεπίπεδης , αλματώδους ανάπτυξης . Εκτός όμως απ’το προφανές , τις αθλητικές εγκαταστάσεις , πώς αλλιώς θα μπορούσε να βοηθηθεί μια παραμελημένη για χρόνια γωνιά της πόλης και όσοι ζουν και δραστηριοποιούνται σ’αυτή ;
Κατ’εμέ , η λύση είναι απλούστατη . Και την προσφέρει ο ίδιος ο Παναθηναϊκός . Η δυναμική του αφενός , η πολιτιστική και κοινωνική του ταυτότητα ,αφετέρου .
Εξηγούμαι αμέσως . Σα Σύλλογος , η εξωστρέφεια και η πρωτοπορία που επιδεικνύουμε , δεν είναι θέμα τύχης , συγκυριών ή υπόγειων (και , συχνά , ολισθηρών) διαδρομών . Έρχονται ξεκάθαρα απ’το γεγονός πως γνωρίζουμε ποιοί είμαστε , γνωρίζουμε από πού ερχόμαστε , τι αντιπροσωπεύει αυτό απ’το οποίο ερχόμαστε κι έτσι μπορούμε να στοχεύσουμε ευκρινέστερα το πού θέλουμε να φτάσουμε . Μας καθοδηγεί η ίδια η πόλη , η Ιστορία της , οι άνθρωποί της , τα χώματά της .
Και ο Αθλητικός μας Όμιλος , ως ο κύριος , ενδεχομένως και μοναδικός αυτή τη στιγμή πραγματικά ενεργός και δυναμικός ,εκπρόσωπος αυτού του τρόπου ζωής και σκέψης , οφείλει να το αναδυκνείει και να το επικοινωνεί ακατάπαυστα και ολοκληρωτικά !
Υπάρχουν δυο απλές κινήσεις , που , αν δρομολογηθούν παράλληλα με την ανέγερση των γηπεδικών εγκαταστάσεων , όχι μόνο θα προσφέρουν έξτρα δυναμική στο έργο καθεαυτό αλλά , θεωρώ πως μπορούν ν’αλλάξουν το πρόσωπο και το μέλλον όχι απλά της ομάδας , μα, ολόκληρης της Πρωτεύουσας .
Κίνηση πρώτη . Πρέπει , οπωσδήποτε , να προβλεφτεί χάραξη οδού που να συνδέει απευθείας τις γηπεδικές εγκαταστάσεις με τον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως ! Το αυτονόητο , πως από το γήπεδο ποδοσφαίρου πρέπει να είναι ορατός ο Παρθενώνας , δεν το συζητάμε καν. Να υπάρχει σύνδεση που να μην είναι μόνο τηλεοπτική , με εμπνευσμένα πλάνα από δυνατούς φακούς , όπως πχ βλέπουμε και σήμερα απ’το γήπεδο της Λεωφόρου μα, να υπάρχει η δυνατότητα ο απλός φίλαθλος , απ’τη θέση του στην κερκίδα , αν σηκώσει το βλέμμα , να μπορεί να διακρίνει στο βάθος το φωτισμένο μνημείο . Έχω την εντύπωση πως αυτό έχει ήδη προβλεφτεί . Θεωρώ όμως πως , εκτός από οπτική , η επαφή οφείλει να είναι και οδική . Ο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος , ως συνεχιστής των ιδεωδών των Αθηνών , επιβάλλεται να βρίσκεται σε συνεχή επαφή με την Ακρόπολη . Επιβάλλεται οι χώροι του Κάλλους και της Πνευματικότητας να είναι απευθείας συνδεδεμένοι με τους χώρους του Αθλητισμού και του Πολιτισμού . Η χιλιομετρική απόσταση και η υπάρχουσα ρυμοτομία δεν είναι απαγορευτικές στο να ανοιχτεί ένας δρόμος απ’τον Ιερό Βράχο , έστω τα πέριξ αυτού ,ως τις νεότευκτες εγκαταστάσεις . Τι πιο ωραίο από μια Νέα Ιερά Οδό , μια λεωφόρο καλαίσθητη , φιλική και σε πεζούς αλλά και σε ποδηλάτες , που να εμπνέει τον επισκέπτη για περιήγηση στους θησαυρούς της πόλης ; Και , σκεφτείτε , πόσο πιο μοναδικά όμορφο θα ήταν αν κατά μήκος αυτής της διαδρομής , σε προθήκες σαν του Μετρό , εκτίθενται και διάφορες αρχαιότητες , από καθημερινά αντικείμενα έως αγάλματα και κτερίσματα σχετικά με την πομπή των Παναθηναίων ; Όλο αυτό το πλήθος εκθεμάτων που δε βρίσκει θέση στις προθήκες των μουσείων και βρίσκεται σε κουτιά στις αποθήκες , πόσο πιο ωραίο θα ήταν να βρει επιτέλους θέση στο φως , να ξαναλληλεπιδράσει με τον κόσμο , να δημιουργήσει ένα ζωντανό , παλλόμενο σύνδεσμο παρελθόντος , παρόντος και μέλλοντος ;
Και επεκτείνοντας ακόμα περισσότερο αυτή την ιδέα , αναλογιστείτε ένα νέο Βοτανικό , αυτόν που θα δημιουργηθεί πέριξ των γηπέδων , με πλατείες , εμπορικά κέντρα και χώρους αναψυχής , δυο βήματα απ’την Ακρόπολη , γεμάτους αρχαία ! Ένα ζωντανό , σύγχρονο Μουσείο που όμοιό του δε θα υπάρχει πουθενά στον Κόσμο ! Σε συνδυασμό με το Μουσείο της Ακρόπολης αλλά και το καινούριο Αρχαιολογικό Μουσείο (όταν, με το καλό), τι δυναμική θα προσφέρουν όχι μόνο στην πόλη αλλά και στη χώρα ολόκληρη ! Τι μοναδικός πόλος έλξης θα δημιουργηθεί , πόσοι τουρίστες , αθλητικοί και μη , θα επιθυμούν να επισκεφτούν και να βιώσουν αυτό το περιβάλλον , πόσες διοργανώσεις , αθλητικές και μη , θα διοργανωθούν στις εγκαταστάσεις μας και πέριξ , διευρύνωντας ακόμα περισσότερο τον κύκλο της αξιοποίησης , του χρήματος και της , με στρατηγικούς όρους , ήπιας ισχύος. Και της ομάδας και των Αθηνών και της Ελλάδας , γενικότερα .
Προσωπικά πάντως ,δε σας κρύβω πως όλα τα παραπάνω θαυμαστά δεν αποτελούν παρά τη δεύτερη σειρά των οφελημάτων που προσδοκώ ν’αποκομίσουμε σαν Κοινότητα ανθρώπων . Το πρωταρχικό και επιδιωκόμενο πρέπει να είναι η ανάπτυξη ενός Ήθους και μιας Νοοτροπίας που , δυστυχώς , τείνει να εκλείψει , αν δεν έχει ήδη εξαφανιστεί . Αν η Ομορφιά , το Αρμονικό , το Υπερέχον καταφέρουν και γίνουν βίωμά μας , καθημερινότητά μας , αν , μέσα σ’όλα αυτά που μας βασανίζουν , βρίσκουμε λίγο χρόνο να θαυμάζουμε , να εμπνεόμαστε και να προστατεύουμε απ’τη φθορά και την κακοποίηση όλον αυτόν τον Πλούτο , αν καταφέρουμε , κινούμενοι μέσα του και γύρω του , να συνειδητοποιήσουμε αυτά που μας αξίζουν πραγματικά σε σχέση μ’αυτά που μας δίνονται , αυτό που μπορούμε να γίνουμε σε σχέση μ’αυτό που τώρα είμαστε , τότε , νομοτελειακά , θα γίνουμε καλύτεροι οικογενειάρχες , καλύτεροι οπαδοί , καλύτεροι πολίτες .
Κατανοώ πως οι περισσότεροι έχετε τις αμφιβολίες σας σχετικά , όχι με την υλοποίηση , αλλά για τη βιωσιμότητα ενός τέτοιου σχεδίου . Κι όμως ! Η εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων , παρότι οφείλω να δηλώσω πως δεν είμαι σύμφωνος ούτε με τη μορφή , ούτε τους σκοπούς τους , απέδειξε πως οι Αθηναίοι και η Πολιτεία , όταν θελήσουν και πειστούν , μπορούν να παρουσιάσουν το σεβασμό , την ευπρέπεια και το επίπεδο που χρειάζεται μια τέτοια προσπάθεια για να καρποφορήσει . Η συνολική αποδοχή που είμαι σίγουρος πως θα’χει αυτή η ιδέα , ιδίως όταν τα ευεργετικά της οφέλη θα γίνουν ορατά ακόμα και στους δύσπιστους , θα κρατήσει μακριά τα παρακμιακά στοιχεία και τους μεταμφιεσμένους παραβολάνους . Και τότε , ναι , θα μπορούμε να δηλώσουμε με κάθε βεβαιότητα πως η εκτόξευση του Συλλόγου είναι γεγονός αναμφισβήτητο και πως τα Νέα , Πράσινα Παναθήναια θα έχουν επιτελέσει και το καθαρτήριο και το ανυψωτικό τους καθήκον !
ΥΓ) Είναι ευκόλως κατανοητό πως μια τέτοια προσπάθεια θέλει τις πλάτες ανθρώπων οραματιστών για να στηριχτεί και να προχωρήσει . Ευπατρίδες , που θέλουν τ’όνομά τους να γραφτεί στην Ιστορία αυτού του τόπου και όχι μπακάληδες , που μετράν τα πάντα με το ζύγι και την οκά . Θα ήταν ευχής έργο αν , άνθρωποι όπως ο Θ.Αλαφούζος , ο Ε. Μυτιληναίος , ο Τζ. Τσούνης ,οι Πρόεδροι ΠΑΕ και ΑΟ , ο Δήμαρχος και ο Περιφερειάρχης , η Ακαδημία Αθηνών και οι Διοικήσεις των Μουσείων στέκονταν αρωγοί σε μια τέτοια κίνηση αλλαγής της ρότας των ζωών μας προς τα ψηλά . Εμείς απλά ευελπιστούμε να βάλουμε στο τραπέζι των Παναθηναϊκών και όχι μόνο , συζητήσεων μια ιδέα που , μακάρι , να γεννήσει κάτι ακόμα καλύτερο , μεγαλύτερο και ομορφότερο .