«Σταμάτα να σκέφτεσαι»!
«Απαγορεύεται να διαμαρτύρεσαι»!
«Η κλεψιά είναι μαγκιά, η αλητεία Δικαιοσύνη»!
«Το άσπρο είναι μαύρο γιατί έτσι μας συμφέρει»!
«Δε μπορείς να κάνεις τίποτα, ό,τι δε γίνει σαν εμάς θα σβήσει»!
Τους ακούς; Φυσικά! Χρόνια τώρα. Τους γνωρίζεις καλά, πλέον. Τα φαντάσματα έχουν χρόνια που περπατάνε γύρω μας, τρέφονται από τα όνειρα και την αξιοπρέπειά μας, οδηγώντας μας χαρούμενα στον γκρεμό. Ή, έτσι νόμιζαν, τουλάχιστον…
Το PaoFactory δεν είναι ούτε φιλοδοξεί να γίνει ποτέ ένα ακόμα ειδησεογραφικό σάιτ Παναθηναϊκής επικαιρότητας. Δεν είναι μέσο προβολής, δεν είναι μέσο πλουτισμού. Είναι η απάντηση σε μια κραυγή αγωνίας, εκκωφαντικότερη έκφραση της οποίας ήταν οι ιστορικές εκλογές της 30ής Μαρτίου 2022.
Οι εκλογές οι οποίες, μήνες πριν τη διεξαγωγή τους, εκτός του προφανούς, έφεραν στην επιφάνεια και πλήθος άλλων ερωτημάτων.
«Ο Παναθηναϊκός είναι ενιαίος και αδιαίρετος ή το κάθε τμήμα μόνο του»;
«Γιατί το μέλλον του μεγαλύτερου Συλλόγου της χώρας ν’αποφασιστεί σύμφωνα με την ψήφο λίγων χιλιάδων»;
«Τι κρατάει μακριά από τον Όμιλο εκατομμύρια οπαδούς»;
«Θα αρκεστούμε στο ρόλο του καλοπληρωμένου ξεναγού του Παναθηναϊκού μουσείου ή θα βγούμε μπροστά, με κίνδυνο να φάμε τα μούτρα μας αλλά αποφασισμένοι να γράψουμε τη δική μας, τη συνέχεια της πανενδόξου Ιστορίας μας»;
Και, όπως συμβαίνει όπου επικρατεί πραγματικός διάλογος και δεν ισχύει το «ό,τι πει ο Πρόεδρος», στις όλο και βαθύτερες κουβέντες, είτε οι παρέες είτε ο καθένας αντιμέτωπος με τη συνείδησή του, άλλες, σκληρότερες σκέψεις άρχισαν να ξεπροβάλλουν.
«Πώς φτάσαμε ως εδώ»;
«Ποιοι ήθελαν το Γίγαντα Παναθηναϊκό, μαζί με όλα τα ιδεώδη που πρεσβεύει, αλυσοδεμένο και ταπεινωμένο (κι έκαναν -μάταια- τα πάντα γι’ αυτό), με αποτέλεσμα το μαράζωμα ολόκληρου του Ελληνικού Αθλητισμού»;
«Μήπως είναι αυτά τα φαντάσματα που, καθηλώνοντας το μεγαλύτερο φορέα Ήθους και Κοινωνικής Προόδου, επέτρεψαν και ενθάρρυναν ξεδιάντροπα άλλες πλευρές, φορείς συμπλεγμάτων κατωτερότητας, να εξαπολύσουν τη χυδαιότητά τους πάνω στο σύνολο της κοινωνίας, με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα»;
Η απάντηση δόθηκε. Και ήταν εκκωφαντική, προς εχθρούς και φίλους. Και δεν ήταν το εκλογικό αποτέλεσμα καθ’ αυτό, όσο η μεγάλη δήλωση: Ως εδώ!
Ως εδώ η παρακμή! Ως εδώ η σαπίλα! Ως εδώ η κυριαρχία της επιδοτούμενης προβατοποιημένης μετριότητας! Και, όπως και πρακτικά διαπιστώσατε, έγινε μεμιάς πυρκαγιά, σαρώνοντας αγορασμένα αλλά άψυχα τμήματα και νεόκοπους ελλιποβαρείς χαλίφηδες!
Παιδί αυτής της πυρκαγιάς είναι και το PaoFactory. Αλλά, ως τέτοιο, δεν απευθύνεται σε όλους και καλό είναι να είμαστε ξεκάθαροι σε αυτό. Τόσο το παρόν κείμενο, που δεν είναι κάποιο μανιφέστο ενότητας, όσο και ό,τι άλλο βρείτε ενδιαφέρον στη σελίδα, έχει συγκεκριμένο κοινό.
Το PaoFactory:
- ΔΕΝ απευθύνεται σε όσους δεν ασχολούνται με την ιστορία του Παναθηναϊκού ΑΟ, δεν τη γνωρίζουν και δεν μπορούν να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα από αυτήν.
- ΔΕΝ απευθύνεται σε όσους έχουν εκφυλιστεί πλήρως από την προπαγάνδα του «η διαιτησία ήταν 100-0 εναντίον μας αλλά κι εμείς δεν παίξαμε καλά». Όποιος δεν μπορεί να κάνει στοιχειώδεις διαχωρισμούς μέσα του, καλό είναι να απευθυνθεί σε άλλα σάιτ.
- ΔΕΝ απευθύνεται σε «γαυροβάζελους», άτομα που το ήθος και η συμπεριφορά τους δε συνάδουν με τα ιδανικά του Ομίλου. Δε μιλάμε για το οπαδικό κίνημα, μιλάμε για νοοτροπία ζωής μεμονωμένων προσώπων, προς αποφυγή παρεξηγήσεων.
- ΔΕΝ απευθύνεται σε τύπους χλιαρούς, σβησμένα κεριά, «ποδοσφαιρόφιλους γενικά», ανθρώπους που η ομάδα είναι δυο μπύρες και δυο ώρες στην καφετέρια, μακριά από την γκρίνια του σπιτιού και μετά πίσω στο μαγγανοπήγαδο, αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο συμβαίνει.
Αντιθέτως, το PaoFactory απευθύνεται σε συγκεκριμένους ανθρώπους:
Στον Παναθηναϊκό οπαδό που αναγνωρίζει τι συμβαίνει γύρω του και θέλει μια κοινότητα να μοιραστεί τις σκέψεις και τις αγωνίες του. Να ξέρει πως ό,τι κι αν συμβεί, αθλητικά και κοινωνικά, κάποιος συνοπαδός θα είναι δίπλα του.
Στο παλικάρι που δουλεύει ντελίβερι και όλα του τα λεφτά θα φύγουν στην επόμενη ευρωπαϊκή εξόρμηση του Πρέσβη, μαζί με τους αιώνια πιστούς της Μεγάλης Θύρας 13.
Στον φοιτητή από την περιφέρεια που έλιωνε μπροστά στην τηλεόραση όταν έπαιζε η ομάδα και ο πατέρας του έταξε ένα διαρκείας αν περάσει στην Αθήνα.
Στα κορίτσια που ανηφορίζουν στο ΟΑΚΑ (και βρίζουν λίγο παραπάνω καμιά φορά) για να δουν τα λάβαρα του Εξάστερου να καρφώνονται στην καρδιά και το μυαλό κάθε αντιπάλου.
Στον καθηγητή Πανεπιστημίου που ‘χει στο γραφείο του, ανάμεσα στα πτυχία και τις διακρίσεις, σε διαλεχτή κορνίζα, την ασπρόμαυρη φωτογραφία που ‘χει, πιτσιρικάς, με τον Δομάζο στη γιορτινή Λεωφόρο.
Στον οικοδόμο που δεν έκλεισε μάτι βράδυ όλη νύχτα μετά το γκολ του Βαζέχα στο Άμστερνταμ, περιμένοντας να χαράξει για να πάει να γελάσει με τις πικραμένες φάτσες στο γιαπί…
Στον μετανάστη από την Αλβανία, που τα δύσκολα χρόνια, όταν έλεγε πως είναι Παναθηναϊκάρα, άνοιγε μια πόρτα, έπαιρνε μια δουλειά κι ένα χαμόγελο και καταλάβαινε πως βρήκε το πρώτο του στήριγμα στη νέα του ζωή…
Στα παιδιά στην Αμερική που υποστηρίζουν το ένδοξο τριφύλλι, «the big one, not the ‘other’», στα παιδιά στην Αυστραλία, στη Γερμανία, στα πέταλα της Γης, έστω κι αν δε μιλάνε ελληνικά, έστω κι αν έχουν φύγει ο παππούς και η γιαγιά από κοντά μας, ξέρουν πως πίσω στην πατρίδα ένα μεγάλο σπίτι είναι πάντα ανοιχτό γι’ αυτούς…
Στον πατέρα που ‘χει παίξει χίλιες φορές στο μυαλό του τη μέρα που θα πάρει το παιδάκι του και θα πάνε πρώτη φορά μαζί στο γήπεδο. Όπως τον είχε πάει ο δικός του πατέρας. Κι ας μην είναι ακόμα πατέρας…
Όλοι αυτοί είναι ευπρόσδεκτοι σε αυτή την παρέα. Όλοι όσοι θέλουν να προσφέρουν, να πανηγυρίσουμε και να λυπηθούμε μαζί, να γελάσουμε, να κλάψουμε, να διαφωνήσουμε και να ταιριάξουμε. Όπως πρέπει να γίνεται, παντού και πάντα.
Δυστυχώς, η ανυπαρξία και τα συμπλέγματα διάφορων εκτός αλλά και τα λάθη διάφορων εντός του Συλλόγου, έχουν φτάσει την κατάσταση, όχι μόνο αθλητικά, σε οριακά σημεία. Και, όπως συμβαίνει συνήθως, στα πραγματικά δύσκολα, θα κληθούν να σώσουν την κατάσταση αυτοί που έγιναν στόχος τις εποχές της παρακμής και της ανωμαλίας.
Δυστυχώς (ή μπορεί και ευτυχώς), χρειαζόμαστε μαζική παραγωγή Παναθηναϊκής σκέψης, ήθους και ανωτερότητας. Μαζική παραγωγή, με το πνεύμα της πρωτοπορίας του Καλαφάτη και με τις αξίες του Γιαννακόπουλου για οδηγούς. Είναι τιμή που είμαστε όλοι μαζί σ’ αυτό το ταξίδι.
ΖΗΤΩ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΜΑΣ!