Ας δούμε, τώρα που πέρασε ο καιρός κι έχει καθαρίσει το μυαλό μας, κάποια πράγματα σχετικά με την περσινή χρονιά και το πώς το πρωτάθλημα, που έφτασε αναπάντεχα μια ανάσα από το να βαφτεί πράσινο, τελικά κατέληξε να χαθεί μέσα από τα χέρια της ομάδας, αλλά και τι μέλλει γενέσθαι από τούδε και στο εξής.
Ξεκαθαρίζω ότι, ξεκινώντας να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο, δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ ότι ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ στα τελευταία ματς της περασμένης σεζόν δεν ήταν αυτός που έπρεπε. Εξού και απώλεσε βαθμούς που αποδείχτηκαν απαραίτητοι στη διεκδίκηση του τίτλου. Παρόλα αυτά, βαθμούς θα μπορούσε να χάσει και ο έτερος διεκδικητής κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, αφού κι εκείνος δεν ήταν τόσο καλός όσο στα μέσα της χρονιάς. Και η όποια κριτική μου σχετίζεται ακριβώς με αυτό το σημείο. Ότι η μία ομάδα έχασε αγωνιστικά τους βαθμούς που έπρεπε, βάσει απόδοσης, ενώ η άλλη δεν θα μάθουμε ποτέ αν θα τους έχανε. Διότι, ως γνωστό εδώ και δεκαετίες, στη χώρα μας πολλά παιχνίδια δεν κρίνονται αμιγώς στο γήπεδο. Ενίοτε καθορίζονται εκ των προτέρων, σε όμορφες συζητήσεις, πίνοντας ουζάκια και τρώγοντας μεζεδάκια (ο νοών νοείτω).
ΕΚΠΛΗΞΗ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΝΗΣ ΣΕΖΟΝ
Η περσινή σεζόν κύλισε για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό υπέρ το δέον καλά! Νομίζω ότι ελάχιστοι θα περίμεναν η ομάδα να βρίσκεται στην κορυφή σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος. Και πιστεύω ότι, αν ο Παναθηναϊκός συμμετείχε σε κάποιο πρωτάθλημα, στο οποίο όλες οι ομάδες παίζουν όλα τα παιχνίδια στα ίσια, χωρίς να κάνουν «χάρες» και χωρίς να προκαλούν διαρκώς τα ραντάρ των Ευρωπαϊκών Αρχών για στοιχηματικές…προκλήσεις (για να το θέσω κομψά), αυτή τη στιγμή θα μιλούσαμε διαφορετικά και δεν θα παίζαμε τα πρώτα ευρωπαϊκά παιχνίδια τέλη Ιουλίου.
ΑΠΟΥΣΑ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΟΣ
Καθ’ όλη τη διάρκεια της περασμένης ποδοσφαιρικής χρονιάς, εκτός από τη μεγάλη αγωνιστική συνέπεια του συνόλου του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, είδαμε την ομάδα να προσπαθεί να σταθεί στην κορυφή, χωρίς ΚΑΜΙΑ βοήθεια από τη διοίκηση, ουσιαστικά από τον Γιάννη Αλαφούζο, σε θέματα προστασίας! Μεγαλύτερη απόδειξη αυτού αποτελεί το γεγονός ότι όσες φορές χρειάστηκε να παρέμβει το var, αυτό άλλαζε τις αποφάσεις υπέρ μας. Ουσιαστικά, δηλαδή, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων τα διαιτητικά λάθη έγιναν κατά του ΠΑΟ! Χώρια που, κυρίως κατά τη διάρκεια των playoffs, κάποιες ομάδες ερχόντουσαν στη Λεωφόρο κι έπαιρναν καμιά δεκαριά κίτρινες με πληθώρα σκληρών τάκλιν και με πούλμαν μπροστά στην εστία τους, ενώ απέναντι σε άλλους τελείωναν το ματς, χωρίς όχι απλά κάρτα, αλλά ούτε ένα σκληρό μαρκάρισμα.
Αποκορύφωμα όλων, βέβαια, αποτελεί η απόδοση των στοιχηματικών εταιρειών για το διπλό «κίτρινων» μέσα στην έδρα άλλων «κίτρινων» στα play offs, το οποίο έφτασε κάποια στιγμή ακόμη και στο 1.18 (!!!!!), κάτι που δεν είχε συμβεί ούτε όταν αντιμετώπιζαν ομάδες Β’ Εθνικής κατηγορίας. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, επειδή η ελευθερία λόγου περνάει από διάφορα κύματα τώρα τελευταία, δεν υπαινίσσομαι ότι το συγκεκριμένο ματς ήταν στημένο (α πα πα πα πα, πιπέρι στο στόμα, που λέγαν οι παλιοί), αλλά μια εντύπωση την προκαλεί όσο να ‘ναι. Τέλος πάντων, ψιλά γράμματα θα πει κανείς. Αλλά κάπως έτσι γράφεται εδώ κι δεκαετίες η ποδοσφαιρική Ελληνική ιστορία.
Άλλωστε, ο Παναθηναϊκός εδώ και 30 σχεδόν χρόνια, με απειροελάχιστες εξαιρέσεις, δεν έχει καμία πρόσβαση στα κέντρα εξουσίας.
Πιστεύω ότι ο Γιάννης Αλαφούζος επέλεξε πέρυσι να μείνει εντελώς στο παρασκήνιο σε ότι αφορά στη λειτουργία της ομάδας. Κοινώς, επέλεξε να «κάνει το μαλάκα» και να αφήσει τους Προέδρους του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ να βγάλουν τα μάτια τους μεταξύ τους. Την ίδια στιγμή, η καταπληκτική δουλειά του Γιοβάνοβιτς τον έβγαλε από τη δύσκολη θέση να απολογείται για το 4ο μπάτζετ της κατηγορίας, αφού με καθαρά ποδοσφαιρικούς όρους ο Παναθηναϊκός έβγαζε υγεία και κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, άντεχε ως το τέλος. Δυστυχώς, όμως, για όλους εμάς που αγαπάμε το τριφύλλι, μα περισσότερο για τον προπονητή και τους παίκτες, οι οποίοι μας έκαναν υπερήφανους κάθε Κυριακή, ο ιδιοκτήτης της ομάδας ξέχασε ή «ξέχασε» τη λαϊκή ρήση: Όταν τα βουβάλια τσακώνονται στη λίμνη, την πληρώνουν τα βατράχια! Και λέω ξέχασε ή «ξέχασε», διότι κατά τον τελευταίο μήνα, οπότε και κρινόταν όλο το πρωτάθλημα, ο Γιάννης Αλαφούζος, σχεδόν επιδεικτικά, άφησε την ομάδα «γυμνή» απέναντι σε έναν Πρόεδρο που ξέρει πώς να παίρνει αυτό που θέλει. Ένας άνθρωπος με τόσο μεγάλη επιρροή, με τηλεοπτικά κανάλια, με ραδιόφωνα, με εφημερίδες, με τόσες άκρες στην κυβέρνηση, με τόσο μεγάλη οικονομική επιφάνεια, με Διεθνείς σχέσεις εμπορικές, οικονομικές και λοιπές, πιάστηκε και καλά στον ύπνο, αφήνοντας να παιχτούν παιχνίδια στην πλάτη της ομάδας (ρε ποιον μου θυμίζει αυτή η συμπεριφορά, ποιον μου θυμίζει;).
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΔΕΝ ΕΔΕΙΞΕ ΝΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ
Δυστυχώς, ο Πρόεδρος δεν ενδιαφέρθηκε καν για το πρωτάθλημα. Ή για να το πω καλύτερα, δεν καιγόταν γι’ αυτό. Ήδη η ομάδα είχε κάνει την υπέρβασή της, οπότε γιατί να χαλάσουμε τις ζαχαρένιες μας και να τα σπάσουμε με επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα και μάλιστα σε περίοδο πολύ κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων; Η ΑΕΚ «έπρεπε» να πάρει τον φετινό τίτλο. Και τον πήρε, με την ανοχή (;;;) της διοίκησής μας! Καμία απολύτως αντίδραση από τον Γιάννη Αλαφούζο. Έβλεπες να σε υποχρεώνουν να παίξεις με τα 2/3 της ομάδας σε κώμα (δεν θα σχολιάσω αν πριν το μεταξύ μας παιχνίδι όντως είχαν πολλοί παίκτες της ΑΕΚ covid ή όχι, διότι οι ισχυρισμοί της μετά τα γεγονότα δεν έπεισαν ούτε δεκάχρονα παιδάκια) και η διοίκηση έβγαζε μια ανακοινωσούλα, έτσι για τα μάτια του κόσμου.
Έβλεπες Προέδρους άλλων ομάδων, θεωρητικά μικρότερων, να παρακολουθούν μαζί με το νέο «αφεντικό» του ελληνικού ποδοσφαίρου τα μεταξύ τους ματς ή να πίνουν ουζάκια παρέα πριν το μεταξύ τους αγώνα και σκεφτόσουν ότι, δεν μπορεί, κάτι θα έχει κάνει ο Πρόεδρος για να μη μας πιάσουν μαλάκες! Εις μάτην. Τζίφος. Λες και δεν τον ένοιαζε αν θα πάρει το πρωτάθλημα ή όχι. Κι εδώ που τα λέμε, γιατί να τον νοιάξει; Μήπως ήταν ποτέ οπαδός της ομάδας; Ο Παναθηναϊκός για τον Γιάννη Αλαφούζο ήταν πάντα συμφέρον και μόνο. Και είμαι πεπεισμένος ότι ξεπλήρωσε τα χρέη κι έστρωσε κάπως την ομάδα, μόνο και μόνο εξαιτίας του γηπέδου. Βλέπεις διακυβεύονται πολλά και για πολλούς! Για τις τράπεζες, για πολιτικά πρόσωπα, για επιχειρηματίες που θα επενδύσουν στην περιοχή! Και για πολλούς άλλους.
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΔΕΝ ΕΜΠΝΕΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ
Στο προκείμενο, ο Γιάννης Αλαφούζος, ως γράφτηκε άνωθεν, δυστυχώς αποτέλεσε το βάτραχο. Στον πόλεμο μεταξύ των δύο παρασκηνιακά ισχυρών, δεν βρήκε τον τρόπο, όχι απλά να υποστηρίξει την ομάδα, αλλά ούτε και υποτυπωδώς να την προστατέψει! Ή, ακόμη χειρότερα, δεν θέλησε καν να ψάξει τον τρόπο! Κι αυτό είναι το χειρότερο από όσα έγιναν και γίνονται εντός της ομάδας. Διότι, κακά τα ψέματα, ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ έχει ρίξει μπόλικο χρήμα. Όμως, εμπιστοσύνη ποτέ δεν ενέπνευσε σε μας τους οπαδούς του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ! Ακόμη και τώρα που όλα δείχνουν να έχουν πάρει το δρόμο τους, στις μεταξύ μας συζητήσεις συχνά πυκνά αναρωτιόμαστε αν και πότε θα έχουμε ιστορίες ανάλογες με εκείνες της μετά Στραματσιόνι εποχής. Και δεν πρόκειται ούτε περί μιζέριας ούτε περί διαστροφής. Φροντίζει κι ο ίδιος να μας υπενθυμίζει το επίφοβο της όλης ιστορίας. Εκεί που λες πάμε δυναμικά, με μεταγραφές, με καλή προετοιμασία, με την προσμονή ότι ο Ιβάν θα έχει την ομάδα ένα, δυο σκαλιά πιο ανεβασμένη φέτος, εκεί που όλη σου η προσοχή είναι εστιασμένη στα κρίσιμα και πολύ σημαντικά ματς που έρχονται για την Ευρώπη, έρχεται η γνωστή, πλέον, είδηση με το κλεμμένο αυτοκίνητο και τη δολοφονία του ανθρώπου που σχετιζόταν και με την ομάδα του αιώνιου αντιπάλου και σου ρίχνουν ένα δυνατό χαστούκι, για να ξυπνήσεις από το βαθύ ύπνο και να συνειδητοποιήσεις ότι ο άνθρωπος που ηγείται του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ μας δεν νοιάζεται να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, δεν μπορεί να υποστηρίξει το ήθος που πρεσβεύει αυτός ο σύλλογος, δεν δίνει καμία σημασία για το σεβασμό στα ιδεώδη, με βάση τα οποία πορευόμαστε ως οργανισμός εδώ και 115 χρόνια!
ΕΓΙΝΑΝ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΡΟΟΔΟΥ
Για να μην σας μαυρίζω την ψυχή, έχουν, προφανώς, γίνει και ορισμένα θετικά βήματα, που έχουν αλλάξει τη ρότα, σε σχέση με το πού πήγαινε η ομάδα τα προηγούμενα χρόνια. Τα χρέη (μεγάλο μέρος των οποίων δημιουργήθηκαν επί ημερών Γιάννη Αλαφούζου) μηδένισαν, για πρώτη φορά επέλεξε προπονητή και τον άφησε να εργαστεί απερίσπαστος, δίνοντάς του το γενικό κουμάντο σε θέματα αγωνιστικά και διαχείρισης παικτών και φυσικά, το σπουδαιότερο όλων…..Μετά από πολλές δεκαετίες, έδωσε λύση στο πιο δυσεπίλυτο και μεγάλο πρόβλημα του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ, το γηπεδικό! Τα πώς και τα γιατί δεν τα πραγματεύεται αυτό το άρθρο, ίσως τα αναλύσουμε κάποια στιγμή προσεχώς. Η ουσία είναι, όμως, ότι η ομάδα, μετά από πολλά χρόνια, δείχνει έτοιμη να συνεχίσει την περσινή της πορεία, να κάνει πρωταθλητισμό, να διεκδικήσει και να σηκώσει κούπες και να συμμετάσχει σε ομίλους Ευρωπαϊκής διοργάνωσης, γεγονός σπουδαίο για την ιδιοσυγκρασία του συλλόγου, καθότι γενιές και γενιές Παναθηναϊκών έχουν γαλουχηθεί μέσα από μεγάλες ευρωπαϊκές νύχτες! Κι αυτό, για να είμαι δίκαιος, οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό στον Γιάννη Αλαφούζο.
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΜΕ
Τι μπορούμε να προσδοκούμε, λοιπόν, από εδώ και πέρα; Τι πρέπει να περιμένουμε από τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ και τι στάση οφείλουμε να κρατήσουμε απέναντί του; Στο μυαλό το δικό μου τα πράγματα είναι απλά. Ο Γιάννης Αλαφούζος δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να βάλει τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ σε 1η προτεραιότητά του. Είναι στην ομάδα και θα συνεχίσει να τη διατηρεί σε καλό επίπεδο όσο καιρό αυτό αποδίδει για τον ίδιο όσα επιδιώκει σε επίπεδο επιχειρηματικό, πολιτικό, κοινωνικό.
Και για να είμαι ειλικρινής, δεν με πειράζει αυτό. Αρκεί να μην έχουμε ατυχήματα. Για μένα, η σχέση των οπαδών με τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ θα πρέπει να είναι σχέση άκρως «επαγγελματική». Για όσο χρονικό διάστημα λειτουργεί την ομάδα όπως πρέπει, θα είμαστε ευγνώμονες που μας κρατάει ψηλά και μέχρι εκεί. Δεν θα ξεχάσουμε, όμως, τις ξεφτίλες του παραλίγο υποβιβασμού πριν μερικά χρόνια ούτε θα κλείσουμε τα μάτια σε γεγονότα σαν τα τελευταία. Και θα πρέπει ο Γιάννης Αλαφούζος να καταλάβει ότι η ιδιοσυγκρασία της συντριπτικής πλειοψηφίας των φίλων του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ είναι τέτοια που δεν αφήνει πολλά περιθώρια για «χοντράδες».
Οι περισσότεροι εξ υμών δεν θέλουμε τίτλο με ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ, δεν επιθυμούμε νίκες με διαιτησία 70-30 υπέρ μας, δεν ανεχόμαστε να ξεφτιλίζεται το σύμβολο της φανέλας εξ αιτίας σοβαρών ηθικών παραπτωμάτων. θέλουμε, λοιπόν, από τη διοίκηση της ομάδας μας να επιδεικνύει σοβαρότητα, να κάνει τα πάντα, προκειμένου να διασφαλίζεται η ισονομία στη διεκδίκηση των τίτλων και βέβαια, να έχει συνεχώς κατά νου ότι ζούμε και αναπνέουμε για την Ευρώπη. Κι αυτό απαιτεί δαπάνες συν τοις άλλοις. Δαπάνες που πρέπει κάθε ιδιοκτήτης ενός τόσο μεγάλου συλλόγου να είναι διατεθειμένος και να δύναται να κάνει. Αναμένουμε, λοιπόν, από τον Γιάννη Αλαφούζο να μείνει σταθερός στο πλάνο που έχει στηθεί για την ομάδα, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, διοικώντας την ομάδα με ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ήθος και να μας αποδείξει ότι οι κακές στιγμές ανήκουν οριστικά και αμετάκλητα στο παρελθόν.