Μετά από μερικά χρόνια «εσόδων – εξόδων», ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αποφάσισε να οδηγήσει την ομάδα εκεί που της πρέπει. Η απόκτηση του ΟΑΚΑ, σε συνδυασμό με την κατακόρυφη αύξηση του μπάτζετ, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ, το οποίο, με πάσα βεβαιότητα, θα επαναφέρει την παράνοια στην εξέδρα, με τρόπο που ΜΟΝΟ στον μπασκετικό ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ μπορεί να γίνει.
(Του Ευάγγελου Αλέξη)
19 Απριλιου 2016, σημαδιακή ημερομηνία. Παράνοια στο Ο.Α.Κ.Α.
Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ βρίσκεται πίσω με 2-0 στις νίκες απέναντι στην Λαμποράλ Κούτσα. Με την παρέα από τα Γιάννενα είχαμε κλείσει ήδη τα εισιτήρια για το 3ο παιχνίδι της σειράς και κάναμε αυθημερόν το ταξίδι, γνωρίζοντας, σαφώς, ότι θα μπορούσε και να είναι το τελευταίο ματς του πληρέστερου μπασκετμπολίστα που έπαιξε στην Ευρώπη τα τελευταία 25 χρόνια (όπως αποδείχτηκε, έτσι ήταν τελικά). Το ΟΑΚΑ ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Δεν ξέρω αν ήμασταν υπεράριθμοι, σίγουρα, όμως, δεν υπήρχε ΟΥΤΕ ΕΝΑ κάθισμα κενό! Η ατμόσφαιρα βαριά. Όχι από το 2-0 της Λαμποράλ, αλλά λόγω της συναισθηματικής φόρτισης για το Μήτσο (κάπως έτσι ήταν σε όλη τη διάρκεια της σεζόν). Η αποθέωση που έζησε εκείνο το βράδυ ο 3D υπήρξε πραγματικά μοναδική, αλλά αυτό θα το συζητήσουμε άλλη φορά. Το σημείο στο οποίο θέλω να σταθώ είναι το χρονικό διάστημα της προθέρμανσης των 2 ομάδων. Θυμάμαι κάποια στιγμή μερικούς εκ των παικτών της Ισπανικής ομάδας να έχουν σταματήσει το ζέσταμα και να τραβάνε βίντεο την πράσινη εξέδρα! Για να είμαι ειλικρινής, εκείνο το βράδυ, υπήρξαν πολλές οι φορές που κι εγώ σταμάτησα να τραγουδώ τα συνθήματά μας, προκειμένου να απολαύσω τη μαγεία και να απαθανατίσω τις στιγμές!
Ο Ομπράντοβιτς είχε αποχωρήσει 4 χρόνια πριν, ο Παύλος με τον Θανάση είχαν παραδώσει τα ηνία στον Δημήτρη την ίδια περίοδο και ο τελευταίος κρίκος μιας αλυσίδας γεμάτης επιτυχίες ήταν έτοιμος να φύγει από τη θέση του, βάζοντας μια και καλή τέλος στην πιο χρυσή περίοδο του τμήματος μπάσκετ! Έκτοτε η ομάδα πέρασε από πολλά κύματα. Καταβλήθηκε μεγάλη προσπάθεια να ξαναπάει σε Φ4, δόθηκαν χρήματα, ήρθαν καλοί παίκτες και το ΟΑΚΑ έζησε καλές στιγμές (όχι μεγαλειώδεις, όπως στο παρελθόν, αλλά σίγουρα σπουδαίες).
Η 3ετία του απόλυτου ξενερώματος, το ΟΑΚΑ πάγωσε.
Ώσπου φτάσαμε στο 2020, οπότε και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, με ανακοίνωσή του, έκλεινε τον κύκλο του στην ομάδα, την έβγαζε προς πώληση και άφηνε παλιές δόξες του συλλόγου και στελέχη των επιχειρήσεών του να «τρέξουν» την ομάδα με έσοδα – έξοδα. Αυτό που ζήσαμε επί 3 χρόνια ήταν το απόλυτο ξενέρωμα. Η πιο επιτυχημένη ομάδα του Ελληνικού αθλητισμού έσερνε το κορμί της στο γήπεδο, κάνοντας συχνά πυκνά αγγαρεία, με ορισμένες εκλάμψεις στα ενδιάμεσα. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση των οπαδών από το γήπεδο.
Πράγμα που, εν πολλοίς, έχει λογική, αφού κατάντησε ψυχοφθόρο να βιώνουμε τριαντάρες εντός έδρας, ταπεινωτικές ήττες από ομάδες που σε άλλες εποχές δεν θα διανοούνταν καν να φύγουν με λιγότερους από 20 πόντους «στο κεφάλι» από το ΟΑΚΑ, μετά βίας νίκες απέναντι ακόμη και σε μικρομεσαίες Ελληνικές ομάδες και τόσα άλλα μικρότερα ή μεγαλύτερα, τα οποία όλοι εμείς που μεγαλώσαμε αθλητικά με τον εξάστερο, δεν περιμέναμε ποτέ να συμβούν. Πολλοί δεν άντεχαν καν να παρακολουθήσουν τους αγώνες στην τηλεόραση. Το ΟΑΚΑ, με μικρές εξαιρέσεις, ερήμωσε και οι απέναντι τρόλαραν με το γνωστό «μέχρι τέλους», την εγκυρότητα του οποίου επίσης θα εξετάσουμε σε άλλο άρθρο, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή και το οποίο, όμως, απεδείχθη ευεργετικό για τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΜΑΣ.
O Μπασκετικός Παναθηναϊκός αποκτά το σπίτι του
Ώσπου φτάνουμε στην Άνοιξη του 2023 και συγκεκριμένα, στην 16η Μαΐου, ημερομηνία στην οποία έρχεται η 1η ανακοίνωση για την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης του ΟΑΚΑ στον Αυτοκράτορα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η είδηση σκόρπισε ενθουσιασμό σε μας τους οπαδούς του τριφυλλιού. Ταυτόχρονα, όμως, ήμασταν κι ελαφρώς συγκρατημένοι, καθότι αγωνιστικά η ομάδα δεν είχε καμία σχέση με όσα είχαμε συνηθίσει σε άλλες εποχές, ενώ υπολειπόταν σε δυναμική κατά πολύ από τις ομάδες που είχαμε και μετά το 2012. Άλλωστε, υπήρχε και το μεγάλο σερί ηττών από τον αιώνιο αντίπαλο και όλη αυτή η κατάσταση δεν μας επέτρεπε να αιθεροβατούμε.
Όμως, σποραδικά δημοσιεύματα άφηναν υπόνοιες περί άμεσης επαναδραστηριοποίησης του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, με μεγάλη αύξηση του μπάτζετ (και λόγω γηπέδου). Και γενικότερα, άρχισε να υπάρχει μια αντιστροφή του κακού κλίματος. Και μετά, άρχισαν να πληθαίνουν τα δημοσιεύματα για ολική επαναφορά του τριφυλλιού στο δρόμο των επιτυχιών. Και η αλαζονεία των απέναντι, ειδικότερα του προπονητή τους και των διοικούντων την κόκκινη ΚΑΕ, έφερνε τον Πρόεδρό μας με το ιδιαίτερο ταπεραμέντο όλο και πιο κοντά στην «έκρηξη». Παραμέναμε, φυσικά επιφυλακτικοί, καθότι είχαν συμβεί πολλά στη διάρκεια των τελευταίων ετών. Όμως, οι ενδείξεις όλες συνέτειναν προς την αλλαγή.
Η Ομάδα Αντεπιτίθεται
Έρχεται, λοιπόν, το Καλοκαίρι. Και σε κάθε παναθηναϊκό στέκι, σε κάθε πράσινη παρέα, η συζήτηση που μονοπωλεί το ενδιαφέρον (σε σχέση με το μπάσκετ) είναι αυτή που αφορά στο νέο προπονητή. Άλλος λέει ότι έχει κλείσει ο Αταμάν, άλλος έχει πληροφόρηση «εκ των έσω» ότι ο Λάσο θα είναι ο νέος μας κόουτς, άλλος άκουσε από φίλο του εντός της ΚΑΕ το τάδε ή το δείνα σενάριο και πάει λέγοντας. Και μετά έρχονται τα ρεπορτάζ, που μιλάνε για οριστική συμφωνία με τον Τούρκο προπονηταρά, που σάρωσε τα πάντα κατά τα τελευταία χρόνια με την Εφές.
Κι εκεί αρχίζουμε και συνειδητοποιούμε ότι ο Πρόεδρος πράγματι έχει διάθεση να ταράξει τα νερά στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. 20 Ιουνίου 2023, λοιπόν, βγαίνει και η επίσημη ανακοίνωση για τον Εργκίν Αταμάν. Κι ακολουθούν δηλώσεις του ίδιου για δημιουργία ομάδας που θα διεκδικήσει την κορυφή και για επικείμενες μεταγραφικές βόμβες. Και τότε νιώθεις τη βεβαιότητα ότι όλες οι φήμες δεν ήταν απλώς φήμες. Ο Παναθηναϊκός αντεπιτίθεται! Μέσα στον επόμενο ενάμιση μήνα οι βόμβες σκάνε διαδοχικά και με συνέπεια. Ο δε Πρόεδρος με συνεχή, λιγότερο ή περισσότερο αινιγματικά, ποσταρίσματα προκαλεί ντελίριο ενθουσιασμού στο πράσινο στρατόπεδο και παγωμάρα στην απέναντι πλευρά, που αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι ο Γιαννακόπουλος ούτε τρόλαρε ούτε αστειευόταν όταν ανέβαζε στα σόσιαλ μίντια τη φράση: «Ύβρις, άτη, νέμεσις, τίσις».
Η Παράνοια επιστρέφει στο ΟΑΚΑ
Κι έρχεται και η πρόσφατη συνέντευξή του, όπου αναφέρεται στο πλάνο του για την ομάδα (σε σχέση με το ΟΑΚΑ, το αγωνιστικό θέμα και τους οπαδούς) με περισσότερες λεπτομέρειες και τότε πια είσαι βέβαιος. Το γήπεδο, η φήμη του οποίου, λόγω των οπαδών μας, έχει φτάσει κυριολεκτικά στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, θα «κοχλάζει» και πάλι, μετά από χρόνια. Πού να φανταζόταν ο Παύλος Γιαννακόπουλος ότι 28 χρόνια μετά (η ομάδα πρωτόπαιξε στο ΟΑΚΑ το 1995, αν δεν κάνω λάθος), ο γιος του θα πετύχαινε κάτι που ίσως και να ξεπερνάει σε σημασία τους τίτλους στους οποίους ο ίδιος οδήγησε την ομάδα!
Πού να φανταζόμασταν και όλοι εμείς που έχουμε ζήσει ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ, ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΕΣ στιγμές στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, ότι θα ερχόταν η μέρα που θα μπορούσαμε να οραματιστούμε (και όχι απλώς να ονειρευτούμε) ένα υπερσύγχρονο «καταπράσινο» γήπεδο, ενδεχομένως που να πλησιάζει τα πρότυπα λειτουργίας των γηπέδων του ΝΒΑ (να πλησιάζει είπα, μη βαράτε. Άλλωστε, όλα στην πράξη θα φανούν). Γιατί η αλήθεια είναι ότι το ΟΑΚΑ σαν γήπεδο, στην παρούσα μορφή του, είναι ξενέρωτο. Άλλο που 18.000 τρελοί το κάνουν να μοιάζει κολαστήριο. Αλλά, ειλικρινά, πόσοι από όλους εμάς δεν σκεφτήκαμε ή δεν συζητήσαμε με την παρέα, έστω και μια φορά, πόσο θα θέλαμε να έχει η ομάδα μια έδρα που να βγάζει Παναθηναϊκή τρέλα και Παναθηναϊκό μεγαλείο; Ε, η ώρα έφτασε…σχεδόν. Αν πιστέψουμε όσα είπε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, σε κάνα δυο χρόνια από τώρα το ερώτημα που θα κυριαρχεί στα στέκια των οπαδών μας δεν θα είναι το πόση ώρα πριν το ματς θα βρεθούμε στο γήπεδο.
Το βασικό ερώτημα (και κυρίως για εμάς από την επαρχία) θα είναι αν θα κατηφορίσουμε προς ΟΑΚΑ ανήμερα του αγώνα ή από την προηγούμενη! Κι αν όλος ο μπασκετικός κόσμος εντός και εκτός Ευρώπης συζητάει εδώ και μερικές δεκαετίες για την κόλαση που ζουν οι φιλοξενούμενες ομάδες απέναντί μας, ειδικά στα μεγάλα παιγνίδια, νομίζω ότι κανείς εκ των αντιπάλων μας δεν θα θέλει καν να σκεφτεί τι θα βιώσει ερχόμενος στην έδρα μας να μας αντιμετωπίσει! Σε κάθε περίπτωση, πάντως, με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι όλα συνηγορούν προς ένα και μόνο συμπέρασμα. Ότι δεν αργεί η ημέρα, οπότε και θα αποτελεί κίνητρο και μάλιστα ισχυρό για παίκτες με τους οποίους θα συζητάει ο Παναθηναϊκός, το να παίξουν μπροστά στο κοινό μας, στην πιο καυτή μπασκετική έδρα του κόσμου! Διότι η παράνοια επιστρέφει στο ΟΑΚΑ (ή μήπως καλύτερα να πούμε στο Παύλος Γιαννακόπουλος);