Μην μπερδεύεστε!
Το καλοκαίρι πέρασε, τα μεταγραφικά σήριαλ μπάσκετ αλλά και σε ποδόσφαιρο, ολοκληρώθηκαν, περιέχοντας και μεγάλες εκπλήξεις μάλιστα, και τώρα περιμένουν με να δούμε τα αποτελέσματα.
Κι αν στο ποδόσφαιρο πήραμε κάποια δείγματα, στο μπάσκετ με τα πρόσφατα δυνατά φιλικά, μύρισε λίγο άρωμα της EuroLeague. Και άρχισαν οι προβλέψεις για back to back κατακτήσεις και θριαμβολογίες προκαταβολικές και, το χειρότερο, οι συγκρίσεις με την ΤΕΡΑΣΤΙΑ ομάδα του 2009 που σήκωσε τα πάντα στο πέρασμά της.
Ο περσινός άθλος
Η επιτυχία της περσινής χρονιάς ήταν πραγματικά τεράστια, ειδικά όταν μιλάμε για μια ομάδα με πολλά καινούρια πρόσωπα, αλλά και καινούριο προπονητή. Άθλος! Κι όπως κάθε άθλος, χρειάστηκε και μια δόση τύχης, για άλλους μικρή, για άλλους μεγάλη, που κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος πως αυτός ο παράγοντας θα είναι με το τριφύλλι, όταν τον χρειαστεί, φέτος. Οι όποιες ελλείψεις καλύφθηκαν με τον καλύτερο τρόπο εκ των έσω, ενώ δεν ήταν λίγοι οι παίκτες-με πρώτο και κύριο τον Λεσσόρ- που υπερέβαλλαν εαυτόν, παίζοντας για μεγάλο διάστημα στα κόκκινα. Με την τύχη να χαμογελά και πάλι στους πράσινους, γλιτώνοντας από μεγάλους τραυματισμούς και μακρά απουσία τους κομβικούς παίκτες. Και κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός έραψε το 7 αστέρι στη φανέλα του, θύμισε το λαμπερό παρελθόν του και έφτιαξε τις ιδανικές συνθήκες για να “χτίσει” ακόμα περισσότερα στο μέλλον.
Τα κομμάτια του πάζλ
Οι προσθήκες που έγιναν φανερώνουν αυτό το σκεπτικό: το βάθος στον πάγκο μεγάλωσε, οι λύσεις έγιναν περισσότερες και τα χέρια του coach Αταμάν μοιάζουν λυμένα κι έτοιμα να ανταπεξέλθουν σε κάθε συνθήκη, αποδίδοντας μάλιστα κι ακόμα καλύτερο μπάσκετ κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν. Και πώς όχι άλλωστε, αφού οι παίκτες που ήρθαν
- Καλύπτουν τα «θέλω» του προπονητή.
- Δημιουργούν έναν πάγκο με ισάξιες, σχεδόν, λύσεις σε κάθε θέση.
- Ήρθαν παίκτες μεγάλης αξίας κι όχι μόνο «εργαλεία» που συμπληρώνουν το ρόστερ.
Κι ενώ όλα μοιάζουν ιδανικά, έρχονται τα πρώτα φιλικά κι αυτό που ψιθυριζόταν το καλοκαίρι άρχισε να ακούγεται όλο και πιο δυνατά, όχι μόνο από φιλάθλους, αλλά κι από γνωστούς δημοσιογράφους. Και ποιο είναι αυτό; «Το φετινό ρόστερ του Παναθηναϊκού είναι καλύτερο από αυτό του 2009». Κι αυτό είναι κάτι που μπορεί να αποτελέσει μια ενδιαφέρουσα κουβέντα σε καφενείο, πριν ή μετά από κάποιο ματς, αλλά επίσης μπορεί να προσθέσει ένα επιπλέον βάρος στις πλάτες της ομάδας, αυτό της σύγκρισης που τόσα χρόνια μας έφαγε.
Και πέρα από όλα αυτά είναι και μια σύγκριση εντελώς αβάσιμη.
Όχι υπερβολές παιδιά!
Πραγματικά το φετινό ρόστερ του Παναθηναϊκού τρομάζει και γι’ αυτό συγκαταλέγεται στα φαβορί για την κατάκτηση της EuroLeague. Στους αστέρες τις περσινής χρονιάς ήρθαν να προστεθούν NBAers με σημαντικά νούμερα και λεπτά συμμετοχής στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, αλλά και παίκτες που γνωρίζουν καλά την Ευρωλίγκα και τις απαιτήσεις της.
Ζώντας στην χώρα της υπερβολής, μόνο υπερβολές θα μπορούσε να γεννήσει αυτός ο ενθουσιασμός. Κι εξηγώ παρά το ΑΤΟΠΟ της σύγκρισης.
Πίσω στο 2009
Η ομάδα του 2009 έχει αφήσει ανεξίτηλο στίγμα ως μία από τις κορυφαίες στην ιστορία του Παναθηναϊκού, αλλά και του ευρωπαϊκού μπάσκετ, με το στυλ παιχνιδιού και τις επιτυχίες των πράσινων του Ομπράντοβιτς να αποτελούν σημείο αναφοράς για κάθε ομάδα που ακολούθησε.
Κυρίως όμως η ομάδα του 2009 χαρακτηρίστηκε από την πειθαρχία της, την άριστη κυκλοφορία της μπάλας και την ικανότητα να προσαρμόζεται σε κάθε αντίπαλο, αφού Ομπράντοβιτς εκμεταλλεύτηκε πλήρως τις δεξιότητες κάθε ενός από τους παίκτες του, δημιουργώντας μια ομάδα με άριστη χημεία και συντονισμό σε άμυνα και επίθεση. Ο Παναθηναϊκός του 2009 “κλείδωνε” αμυντικά οποιονδήποτε αντίπαλο, ενώ εξαπέλυε επιθέσεις “δουλεμένες στην προπόνηση” με τους παίκτες να βρίσκονται με κλειστά μάτια, ανεξάρτητα με τον αντίπαλο ή την έδρα που έπαιζαν.
Panathinaikos 2K24
Η φετινή έκδοση του Παναθηναϊκού, ακολουθεί τις μπασκετικές εξελίξεις και παρουσιάζει στο γήπεδο ένα πιο ελεύθερο κι επιθετικό μπάσκετ, με γρήγορο ρυθμό κι αρκετές φορές πολύ δημιουργικό. Και σίγουρα έχει πολύ ταλέντο. Όμως, όπως φάνηκε και στα φιλικά με Μπάγερν και Μακάμπι, η τακτική συνοχή και η αμυντική αποτελεσματικότητα αποτελούν ακόμα περιοχές προς βελτίωση. Τη συγκέντρωση δεν την μετράω, καλοκαίρι θεωρητικά είναι ακόμα, θα φτιάξει αυτό.
Κι αυτά είναι στοιχεία που έλειψαν αρκετές φορές πέρυσι και στοίχησαν, ευτυχώς όχι πολύ, όπως έδειξαν τα τελικά αποτελέσματα.
Είναι ξεκάθαρο πως η ομάδα του ’09 “χτίστηκε”, με τον Ομπράντοβιτς να βρίσκεται χρόνια στον πάγκο, να ξέρει ακόμα και τις συνήθειες του κάθε παίκτη του και σιγά σιγά να μαζέψει τα κομμάτια που του έλειπαν για να φτάσει στο triple crown. H φετινή ομάδα δημιουργήθηκε, άρα της χρειάζεται ακόμα λίγος χρόνος για να “χτιστεί” και να παρουσιάσει το μέγιστο των δυνατοτήτων της.
Όπως έγραψα και παραπάνω, η αυτό το ρόστερ του Παναθηναϊκού έχει όλα τα φόντα ώστε να μπει στη διαδικασία να χτίσει τη δική της κληρονομιά, χωρίς καμία σύγκριση με το παρελθόν, αφού μιλάμε για μια εντελώς διαφορετική εποχή και διαφορετικό ανταγωνιστικό τοπίο.
Οι δύο βασικοί στόχοι λοιπόν, ένας βραχυπρόθεσμος κι ένας μακροπρόθεσμος, είναι 1ον το καλό, το θελκτικό μπάσκετ που θα κάνει όλο και περισσότερους φιλάθλους να θέλουν να δουν ματς του Παναθηναϊκού για να “χορτάσουν” μπάσκετ και 2ον οι διάρκεια. Καλά τα αποτελέσματα και τα πανηγύρια της πρώτης χρονιάς, αλλά οι πράσινοι είναι καταδικασμένοι να πρωταγωνιστούν κάθε χρονιά, αλλιώς θα πρόκειται για πυροτέχνημα.
Υψηλές φιλοδοξίες υπάρχουν, έχει γίνει σημαντικές προσθήκες στο ρόστερ, ο κόσμος αγκάλιασε ξανά την ομάδα, ο πρόεδρος είναι δίπλα τους όλα τα υλικά υπάρχουν. Αν κι εφόσον υπάρξει αυτή η συνέπεια και η συνέχεια, τότε ίσως να είναι πιο δόκιμη μια σύγκριση με τον Παναθηναϊκού του 2009. Γιατί…
…άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας
Καλός ο Ναν, τρομακτικός ο Λεσσόρ, υπέροχος ο Σλούκας, βιονικός ο Γκραντ, όλοι τους εξαιρετικοί, όμως όταν μιλάμε για το 2009, καλό θα ήταν να θυμόμαστε ότι οι φανέλες δύο παικτών εκείνης της αρμάδας του Ζοτς βρίσκονται στον ουρανό του ΟΑΚΑ και είναι αυτές των Αλβέρτη και Διαμαντίδη.
Νομίζω πως με αυτά τα δύο ονόματα σταματάει κάθε σύγκριση του τότε με το τώρα.
Μακάρι σε λίγα χρόνια να ανεβούν και φανέλες παικτών αυτής της καινούριας και λαμπερής φουρνιάς αλλά μέχρι τότε υπάρχει πολύς, πάρα πολύς δρόμος που πρέπει να διανυθεί με συνέπεια, ώστε να φέρει τίτλους.
Μια σκέψη στο “Άλλο 2009, άλλο 2024… ”