Ο ΛΑΘΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ 

     Δυστυχώς , αντί ν’ασχολούμαστε με κληρώσεις , αντιπάλους και πάει λέγοντας , η Παναθηναϊκή μας αξιοπρέπεια επιβάλλει να μιλήσουμε για θέματα που όχι μόνο δε θα έπρεπε ν’αναφέρονται ούτε ως αστείο , να που όμως όχι απλά υφίστανται αλλά και η πλειοψηφία του κόσμου της ομάδος τ’αντιμετωπίζει στρουθοκαμηλίζοντας , νομίζοντας πως μη ασχολούμενη με μια κατάσταση , αυτή παύει να υπάρχει . Επειδή όμως , δυστυχώς , ολ’αυτά θα τα βρούμε μπροστά μας αφενός κι , αφετέρου , απ’την πρώτη στιγμή ξεκαθαρίσαμε πως δεν απευθυνόμαστε στο μέσο χλιαρό πατατάκια οπαδό , εμείς θα εκφράσουμε τους προβληματισμούς μας και , ασχέτως κατάληξης , θα’χουμε τη συνείδησή μας καθαρή .

    Αυτό το πράγμα που συμβαίνει με τη διοίκηση της ΠΑΕ , δεν πρέπει να’χει προηγούμενο ! Πώς μπορεί κανείς , αλήθεια , να αξιολογήσει τα κάτωθι ;

• Έχεις ένα πρόεδρο που , ομολογουμένως , τα χρόνια της διοίκησής του , έχει βάλει , πάνω κάτω , 100 εκατομμύρια στην ομάδα ; Ναι .
• Ο ίδιος πρόεδρος δεν σου έφτιαξε το πρώτο ιδιόκτητο προπονητικό σου κέντρο ; Ναι . Με ελλείψεις ακόμα αλλά ναι .
• Ο ίδιος πρόεδρος δεν πρωτοστατεί στην προσπάθεια δημιουργίας των νέων σου αθλητικών εγκαταστάσεων , με πάρα πολλές πιθανότητες να ευοδωθεί ο στόχος ; Σύμφωνα και με τις ευχαριστίες του προέδρου του ΑΟ , ναι .

   Ε, τότε , πώς γίνεται ένας τέτοιος πρόεδρος (και , προσοχή , για τον Παναθηναϊκό μιλάμε , που οι διοικήσεις του είναι πονεμένο θέμα , διαχρονικά) να έχει καταφέρει , γιατί περί κατορθώματος πρόκειται , όχι μόνο να μην έχει γίνει εικόνισμα στο σπίτι κάθε οπαδού αλλά ν’αποτελεί αντικείμενο χλευασμού στην καλύτερη , απέχθειας στη χειρότερη των περιπτώσεων ;

Πώς το καταφέρατε αυτό , κύριε Αλαφούζε ;

    Αν προσπαθήσουμε να δώσουμε μια απάντηση στα παραπάνω , δυστυχώς , για όλους μας , η γενική εικόνα είναι πως η παρούσα διοίκηση δεν αποπνέει αυτό που στην καθομιλουμένη ονομάζεται «μάγκικα και Παναθηναϊκά». Δεν αποπνέει λεβεντιά , δεν αποπνέει αξιοπρέπεια …

    Δυστυχώς (αυτή είναι μια λέξη που θα χρησιμοποιηθεί πολλές φορές στο παρόν κείμενο), η διοίκηση του ποδοσφαιρικού τμήματος , δείχνει με λόγια και , κυρίως , έργα πως η ενασχόλησή της με το Σύλλογο προέκυψε απ’την ανάγκη να μη μείνει ακέφαλη η Ομάδα μετά τα εγκλήματα του παρελθόντος . Δεν το επεδίωξε , δεν το ήθελε πραγματικά , απλά , για να μη δημιουργηθούν ανεπιθύμητοι κραδασμοί στο αθλητικό και , κατ’επέκτασιν , κοινωνικό  οικοδόμημα , ανέλαβε , εν είδει εξυπηρέτησης , τη λειτουργία της ΠΑΕ .

    Αυτό από μόνο του βέβαια δεν είναι καταδικαστικό για το εγχείρημα . Έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν , άνθρωποι που ανέλαβαν ρόλους που αρχικά δεν ήθελαν , στο τέλος και να τους αγαπήσουν και να προσφέρουν ουσιαστικά , πολλές φορές και περισσότερα από αντίστοιχους «οπαδούς». Απλά , στη συγκεκριμένη περίπτωση , δε βλέπουμε να ισχύει κάτι τέτοιο .

    Ευτυχώς , το ποδόσφαιρο , παρά την εμπορευματοποίηση και την ακραία εκμετάλλευση που υφίσταται , διατηρεί ακόμα τη χρυσή κλωστή που το συνδέει με τις ψυχές των ανθρώπων . Γι’αυτό και εκτός από μέσο χειραγώγησης , μπορεί και παραμένει και μέσο διαπαιδαγώγησης . Σ’αυτό το κομμάτι , ο κύριος Αλαφούζος παίρνει βαθμό όχι κάτω απ’τη βάση , υπό του μηδενός ! Προφανώς η μη προβατοποίηση των Παναθηναϊκών οπαδών , σε συνδυασμό με την έλλειψη επιθυμίας του ίδιου να πιέσει προς αυτή την κατάσταση (του το πιστώνουμε αυτό) δε θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην προαναφερθείσα χειραγώγηση , έχουμε όμως φτάσει στο σημείο ο πρόεδρος της Ομάδας να έχει μετατραπεί στον κύριο εκφραστή των επιθέσεων εναντίον του κόσμου , του ψυχισμού του, των αξιών και της αξιοπρέπειάς του ! Απίστευτα πράγματα !

   Δε χωνεύεται καθόλου εύκολα το ξεφτιλίκι της ΠΑΕ με τα χρέη σε κάποιον Βέμερ , που αποτέλεσαν όχι μόνο το λόγο απαγόρευσης εξόδου της ομάδας στην Ευρώπη αλλά και το πάτημα που χρειάζονταν οι αντίπαλοι του Παναθηναϊκού , απ’τον μεγαλύτερο μέχρι τους ανθυποκομπάρσους και τα παραμάγαζα , να χλευάζουν πως αυτοί μας κράτησαν , χαριστικά , στην κατηγορία ! Άκουσον άκουσον ! Οι καταστροφείς του ελληνικού ποδοσφαίρου , οι χιλιοδιωκόμενοι , να βρίσκουν άλλοθι κι ευκαιρία εξίσωσης καταστάσεων απ’τον ίδιο τον πρόεδρό μας !

    Φυσικά  και όλα αυτά δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική , γεγονός όμως είναι πως η ομάδα υπονομεύτηκε ηθικά απ’τον άνθρωπο ακριβώς που κλήθηκε να την υπερασπιστεί . Πόσο πιο δύσκολο θα ήταν δηλαδή να επικοινωνηθούν τα οικονομικά του Συλλόγου και ν’ανακοινωθεί πως , μέχρι να ρυθμιστούν , η ομάδα θα λειτουργούσε υπό καθεστώς λιτότητας ; Έστω και ακραίας ; Η ευρωπαϊκή έξοδος , η οποία , σημειωτέον , επιτυγχάνονταν και με «Μπουζούκηδες και Χατζηγιοβάννηδες» , δε θα βοηθούσε στην εξυγίανση και στη διατήρηση του ηθικού φιλάθλων και παιχτών ; Με ποιο σκεπτικό , σε αντίθεση με το οπαδικό αίσθημα αλλά και την απλή λογική , επιλέχθηκε αυτός ο δρόμος ; Υπήρχαν λόγοι τιμωρητικοί ; Κι αν ναι , ποιοι μπορεί να είναι αυτοί ; Ήταν λόγοι τεχνοκρατικοί ; Δείξτε μας αυτόν τον «τεχνοκράτη» που υποστηρίζει πως η οδός διάσωσης μιας επιχείρησης περνάει απ’την επίθεση στον ψυχισμό του αγοραστικού κοινού , να δούμε κάτι…

   Παρ’ολ’αυτά , ο κόσμος του Παναθηναϊκού κατάπιε την πελώρια ντροπή και συνέχισε . Τσακισμένος ψυχολογικά , προδομένος , εν μέσω χλευασμού , κρατιόταν από ψεύτικες ελπίδες κι απ’την ανυπέρβλητη, για τα ελληνικά δεδομένα , δυναμική αυτής της Ομάδας . Με τη βοήθεια του τμήματος μπάσκετ και της συσπείρωσης γύρω απ’τον πολύπαθο Ερασιτέχνη (άλλη μεγάλη συζήτηση) , άντεχε και περίμενε..

    Μέχρι που ήρθε η ελπίδα, με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και την ομάδα του . Το γήπεδο γέμισε , όλοι αναθάρρησαν . Φυσικά , η πορεία της ομάδας ήταν εντυπωσιακή , θεωρώ όμως εξίσου σημαντικό πως ο άνθρωπος αυτός , με την εργατικότητά του , τiς δηλώσεις του και την εν γένει συμπεριφορά του ήρθε και κούμπωσε , ήρθε κι έφερε μια φρέσκια αλλά τόσο γνώριμη πνοή Παναθηναϊκού Ήθους , αυτό ακριβώς που έλειπε ! Γι’αυτό και η προσπάθεια αγκαλιάστηκε απ’όλους , γιατί αυτό που βλέπαμε ήταν , μετά από χρόνια , ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ! 

    Και μετά , ήρθαν οι μέλισσες… Μια κατάσταση πολύ όμορφη για να κρατήσει , μια ανάταση που , για κάποιο λόγο , κρίθηκε μηδαμινής σημασίας έναντι άλλων λογικών και συμφερόντων και τερματίστηκε με το χειρότερο τρόπο…

   Με το πέρας της περυσινής σαιζόν , η χαρά του κόσμου , που για πρώτη φορά έβλεπε παναθηναϊκό ποδόσφαιρο , αναμείχθηκε με την πίκρα για τον τρόπο που εκλάπη ο τίτλος από την παρακμή και το θεσμοθετημένο έγκλημα . Η μόνιμη κατάληξη όμως όλων των συζητήσεων ήταν η εξής : «Αφού ο Αλαφούζος δε μπλέκει με τέτοια , τι να κάνουμε ; Ό,τι καταφέρει η ομάδα απέναντι στα θηρία , εμείς στηρίζουμε και τουλάχιστον θα έχουμε να λέμε πως δε μπλέκουμε με τέτοιες καταστάσεις». Αμ δε !

    Η δολοφονία του εγκληματία , το όνομα του οποίου δε θα γραφεί εδώ μέσα , έφερε στην επιφάνεια τα ντροπιαστικά γεγονότα με τη θωρακισμένη Μερσεντές του διοικητικού μας Δάκη , καθώς και τις γνωστές σε όλους φωτογραφίες απ’το γήπεδο της σουβλακούπολης , όπου ο πρόεδρος συναγελάζεται με τον εν λόγω δολοφόνο .

    Δεν είμαστε ούτε χαζοί , ούτε αφελείς , για να πιστεύουμε πως δεν υπάρχουν τέτοιου είδους σχέσεις μεταξύ επιχειρηματιών , πολιτικών και οργανωμένου εγκλήματος . Δε ζούμε το αιώνιο , ανέμελο καλοκαίρι στο Ασπρονήσι … Πλην όμως , είναι κάποια πράγματα που αποτελούν ασυγχώρητα αμαρτήματα . Κάνε ό,τι θες για να διασφαλίσεις τα συμφέροντά σου , ό,τι θεωρείς εσύ καλύτερο . ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΟΜΩΣ , Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ !!! Τι δε μπορεί να γίνει κατανοητό απ’αυτή την πρόταση ; Είναι θέμα αρχής , θέμα τιμής για την ομάδα σου και τους φιλάθλους της ! Δεν επιτρέπεται , όχι να σε δουν , ούτε ν’αναπνέεις τον ίδιο αέρα μ’αυτό το υποκείμενο ! Πώς θα φαινόταν αν ο Κουτσούμπας ή ο Τσίπρας είχαν προσλάβει στο γραφείο τους το δολοφόνο του Φύσσα ; Ε;  Έκανε κάποια δουλειά ο συγκεκριμένος που δε μπορούσε να την κάνει κανείς άλλος σ’όλη την Ελλάδα ; Όπως αποδείχτηκε , όχι ! Αλλά , ακόμα κι αν ίσχυε αυτό , πώς γίνεται κάποιος να είναι τόσο άνιωθος , τόσο κούφιος συναισθηματικά , ώστε να μη καταλαβαίνει πως αν στραβώσει η «δουλειά» και ο ίδιος θα εκτεθεί και θα προκαλέσει ηθική ζημιά ανεπανόρθωτη ; Να που στράβωσε λοιπόν και ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΠΑΟ βρέθηκε χέρι χέρι με οργανωμένο οπαδό του Ολυμπιακού , καταδικασμένο για το φόνο οργανωμένου οπαδού του Παναθηναϊκού !

     Και , να τώρα , που όλοι μας , ως απλοί φίλοι του Συλλόγου , να πρέπει γι’ακόμα μια φορά ν’αντιμετωπίσουμε τη χλεύη και την κακοπροαίρετη αντιμετώπιση των άλλων , για άλλη μια φορά χωρίς να φταίμε και , δυστυχώς , χωρίς επί της ουσίας να μπορούμε να δικαιολογήσουμε πράγματα ακόμα και στους εαυτούς μας . Πώς να δικαιολογηθεί η , σκανδαλώδης σε κάποια σημεία , σύμπλευση με τον κύριο αντίπαλο ; Ν’αντιμετωπιστεί ο νέος χαλίφης ; Είδατε πουθενά εσείς να ευνοείται κάπου η ομάδα μας απ’αυτή τη σύμπλευση ; Άλλους είδα να ευνοούνται , εμάς όχι .. Εχθρούς , υποτίθεται , μάθαμε ν’αλληλοσυγχαίρονται μετά από συγκεκριμένα ματς , σύμφωνα πάντα με τα δικά τους λεγόμενα .

• Μπορεί να μας πει ο πρόεδρος της ομάδας μας πώς ακριβώς θεωρεί ότι βοηθήθηκε η προσπάθεια του Γιοβάνοβιτς και των παικτών απ’αυτούς του τους χειρισμούς ; Ρητορικό το ερώτημα .
• Μπορεί να μας πει πώς ακριβώς θεωρεί πως ενισχύεται η δυναμική του Συλλόγου , μετατρέποντάς τον , αν όχι σε ουρά των βασικών του αντιπάλων , όπως κοροϊδεύουν πλέον άπαντες , ακόμα κι αν εμείς καλή τη πίστει δεν το υιοθετούμε , σίγουρα πάντως σε έναν ακίνδυνο Οργανισμό , ανίκανο όχι μόνο να προασπίσει τα στοιχειώδη του συμφέροντα αλλά , ταυτόχρονα , δεκτικό σε πάμπολλες υποχωρήσεις μπροστά σε «πιέσεις» , πραγματικές ή πλασματικές , υπέρ ξένων συμφερόντων ; Ρητορικό κι αυτό το ερώτημα .

     Και πλέον , έρχεται η πραγματικότητα να ξεκαθαρίσει αυτό που αναρωτιόμαστε στην αρχή του κειμένου , πώς γίνεται να’χεις βάλει 100 εκατομμύρια σε μια ομάδα και να εισπράττεις απαξίωση και οργή . Φυσικά και γίνεται , αν αυτά τα λεφτά χρησιμοποιούνται για κάλυψη των αμφιλεγόμενων δικών σου χειρισμών . Όταν οι , αποδεδειγμένες πια , σχέσεις με υποκοσμικούς , άλλους με τη βούλα κι άλλους με το μανδύα του προέδρου, επιχειρηματία και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο , αποσκοπούν σε άλλα σου συμφέροντα κι όχι στην «προστασία» της Ομάδας ΣΟΥ (ακόμα κι αυτή η ηθικώς αμφιλεγόμενη πρόταση θ’αποτελούσε ρεαλιστικώς αποδεκτή στάση στη σημερινή Ελλάδα), όταν η χαλαρή , «κόσμια» και ελαφρώς αποστασιοποιημένη στάση σου μεταφράζονται , υπό το νέο πρίσμα , ως αναγκαστική ενασχόληση με τον Παναθηναϊκό (ως «χάρη» ίσως; Ως εξυπηρέτηση ;),τότε , αυτομάτως , ακόμα κι αυτά τα λεφτά φαίνονται λίγα , γιατί κρατούν την Ομάδα σε καθεστώς υποτέλειας και κρίνονται ως το μίνιμουμ μιας επένδυσης που το ταβάνι της θα είναι ακριβώς αυτό που βλέπουμε . 

    Έρχεται η πραγματικότητα , με τις εξωφρενικές τιμές των εισιτηρίων διαρκείας , ν’αποδείξει πως όχι μόνο δεν υπάρχει η παραμικρή επαφή μεταξύ υπαλλήλων της ΠΑΕ , από κάτω μέχρι την κορυφή , με τον κόσμο και την πραγματικότητα αλλά υπάρχει μια διάθεση που μπορεί να χαρακτηριστεί έως και τιμωρητική . 

Τιμωρητική , για ποιό πράγμα , άραγε ;

• Για τη στήριξη όλη την περυσινή σαιζόν ;
• Για τα απανωτά sold out ;
• Για το θάψιμο , έστω και προσωρινά , από μεγάλη μερίδα του κόσμου , ενδεχομένως τη μεγαλύτερη , του τσεκουριού του πολέμου έναντι του «Τελευταίου Πιστού», αναγνωρίζοντας την ορθολογική λειτουργία , μετά από αιώνες , της ομάδας ;
• Ή μήπως τιμωρητική διάθεση έναντι της ολοένα και αυξανόμενης λαχτάρας του κόσμου αυτού για τίτλους και πρωταθλητισμό και της πίεσης προς τη Διοίκηση να σταθεί στο επίπεδο που ορίζει η Ιστορία του Συλλόγου μας ; 

     Θα μπορούσε κάποιος να πει πως απλά επρόκειτο περί λάθους , περί μιας απόφασης ενός αλεξιπτωτιστή περί τα ποδοσφαιρικά golden boy , που νομίζει ότι διαχειρίζεται τις κάρτες διαρκείας στο Μπερναμπέου ή σε κάποιο υπερσύγχρονο γήπεδο στο Ντουμπάϊ . Η μη διόρθωση όμως αυτού του λάθους και η κουτοπονηριά που αποπνέουν οι εν λόγω χειρισμοί , το μόνο συμπέρασμα το οποίο επιτρέπουν να εξαχθεί , είναι πως πρόκειται για μια κίνηση απροκάλυπτα εχθρική προς τους οπαδούς του Παναθηναϊκού και , μακάρι να βγω λάθος , η ομάδα θα το βρει μπροστά της . Αλήθεια , μιας και τα λέμε , πώς πάει η κίνηση στα διαρκείας ;..

    Να επαναλάβω κάπου εδώ , για τους φίλους που δε γνωρίζουν , πως οι παραπάνω απόψεις είναι καθαρά προσωπικές . Δεν είμαι , ούτε ήμουν , οργανωμένος οπαδικά , δεν έχω κανενός είδους δοσοληψία με ΠΑΕ , ΚΑΕ ,Ερασιτέχνη , πλην της ετήσιας συνδρομής για την ανανέωση της κάρτας Μέλους . Ως εκ τούτου , οι όποιες θέσεις δεν απηχούν τίποτε παραπάνω από προσωπικά θέλω , χωρίς όμως κανενός είδους δέσμευση σε πρόσωπα και καταστάσεις .Και , απ’ό,τι φαίνεται , αυτά τα θέλω είναι καταδικασμένα , καλώς ή κακώς , να παραμείνουν προσωπικά . Θα ήθελα , για παράδειγμα , μια Διοίκηση που θα ύψωνε τείχος προστασίας γύρω ,απ’την περυσινή ιδίως αλλά και γενικά , από κάθε ομάδα που κατεβαίνει ν’αγωνιστεί με το Τριφύλλι στο στήθος . Μια Διοίκηση που θα συναισθανόταν το μέγεθος της Ιστορίας του Συλλόγου , θα γνώριζε το βεληνεκές των Ανδρών που κατείχαν αυτές τις θέσεις εδώ και πάνω από εκατό χρόνια και θα το θεωρούσε τίτλο τιμής ν’ακολουθεί τα βήματά τους , όχι αγγαρεία και ανεδαφικούς ρομαντισμούς . Κι ο τζουτζές κράταγε πού και πού το σκήπτρο του Αυτοκράτορα αλλά αλλιώς το χειριζόταν ο ένας , αλλιώς ο άλλος …

 Με μια κουβέντα , να νιώθεις . Και να πράττεις αναλόγως.

   Μια Διοίκηση που θα σέβεται τον κόσμο της Ομάδας , δε θα προσβάλλει το Ήθος του , τις πολύχρονες θυσίες του , την Αγάπη του και το Όραμά του για τον Παναθηναϊκό ΜΑΣ ! Όλοι κάνουμε λάθη , όλοι παρασυρόμαστε , κανείς δε μπορεί να γνωρίζει τα πάντα , όταν όμως αναγνωρίζεις το αυτονόητο , πως δεν υπάρχει Ομάδα χωρίς Κόσμο , τότε και συγχωρείς και συνδιαλέγεσαι και παραδέχεσαι τα λάθη σου ή , αντίστοιχα , προσπαθείς να βοηθήσεις να διορθώσουν οι άλλοι τα δικά τους . Δε θέλω μια Διοίκηση που δε νοιώθει σάρκα εκ της σαρκός της ομάδας και του λαού της , δεν είναι λειτουργικό , δεν είναι οργανικό , είναι τερατογένεση καταδικασμένη σε αποτυχία .

    Μια Διοίκηση που ν’αναγνωρίζει το καλύτερο για τον Παναθηναϊκό και ν’αγωνίζεται γι’αυτό χωρίς να το δένει υποχρεωτικά με αλλότρια συμφέροντα . Το γήπεδο που όλοι ονειρευόμαστε για τον μεγαλύτερο Σύλλογο της χώρας , έπρεπε να’χε ήδη ανεγερθεί , με τους δικούς μας αγώνες , πιέσεις , θυσίες , μόνο και μόνο γιατί ήταν το σωστό . Και για μας και για τη χώρα και τον ελληνικό αθλητισμό . Το ότι καβαλήσαμε το κύμα της ανάγκης των Τραπεζών και άλλων παραγόντων αυτή την εποχή , να μας φτιάξουν το γήπεδο , προφανώς και είναι καλοδεχούμενο , ας μη κοροϊδευόμαστε όμως , δεν πείσαμε , δεν καταφέραμε να εφαρμόσουμε το δίκαιο , απλά δέσαμε το όνειρό μας σε ξένα καραβάνια ..

   Μια Διοίκηση που να καταλαβαίνει πως δε διοικεί τον Άρη Αθηνών αλλά το μεγαλύτερο , μακράν , Σύλλογο της Ελλάδος . Που , όταν υποχώρησε απ’την πρωτοπορία , το ποδόσφαιρο κατρακύλησε στη διεθνή ανυποληψία και στην εγχώρια σήψη . Σκάνδαλα , αλητεία και παρακμή . Ομάδες που έπαιζαν μόνες τους και , παρ’ολ’αυτά , έγιναν περίγελως των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων . Εξ ου και το θηριώδες κόμπλεξ και μίσος εναντίον σου . Ε , λοιπόν , κανένας πρόεδρος και κανένας μυστικοσύμβουλος δεν έχει το δικαίωμα να σέρνει την ομάδα σε «συμμαχίες» και «συμπλεύσεις» με δαύτους , όποιο κι αν είναι το διακύβευμα !

Γιατί η Παναθηναική Ιστορία γράφει . 

Κανείς δεν πρέπει να νομίζει πως έχει το ελεύθερο να σέρνει την ομάδα πίσω (ή δίπλα , μικρή σημασία έχει) απ’το βόρβορο , απλά και μόνο επειδή εξυπηρετούνται άλλα του συμφέροντα . Η αξιοπρέπειά μας δε θα ταυτιστεί ποτέ με τέτοιου είδους «στρατηγικές», είτε τις εφαρμόζει ο Αλαφούζος είτε ο Σουν Τζου ο ίδιος ! Προσωπικές σχέσεις , ας έχει ο καθείς αυτές που τον εκφράζουν . Ομαδικές σχέσεις και μάλιστα εν δυνάμει υποτέλειας (σύμφωνα με τα γεγονότα) , ας τα κάνουν άλλοι , αλλού . Όχι εμείς , όχι εδώ .

    Και , για να μη το κουράζουμε με τις θεωρίες και τις γενικότητες . Μετά απ’όσα συνέβησαν με το περυσινό πρωτάθλημα και τα μετέπειτα αίσχη , έπρεπε απ’την επόμενη μέρα να’χε αγοραστεί ο Πινέδα . Κι ας μη τον ήθελε ο Γιοβάνοβιτς . Που σιγά μη δεν τον ήθελε , λέμε τώρα.. Ό,τι ρήτρα και να’χε , τη σπας και τον παίρνεις ! Μόνο και μόνο ως αντίποινα . Κι , αν δε θέλει , τον δίνεις δανεικό και παίρνεις άλλον , που λέει ο λόγος ! Η Διοίκηση του Παναθηναϊκού έπρεπε να’χε σκυλιάσει για τα απανωτά πλήγματα που δέχτηκε η Ομάδα ! Αντί να δείχνει «ψυχραιμία» , απ’τη στιγμή που φάνηκε πως για όλες τις άλλες δουλειές δεν είναι ούτε ψύχραιμη ούτε αδιάφορη , έπρεπε να διαφυλάξει το πρεστίζ και τη δυναμική της προσπάθειας που γίνεται τα τελευταία χρόνια . Δεν το έπραξε . 

   Τα εισιτήρια διαρκείας επιβάλλετο να έχουν τις περυσινές τουλάχιστον τιμές , ως ευχαριστώ στον απλό φίλο της ομάδος και τις πράσινες οικογένειες . Όχι μόνο δεν το έπραξε , το αντίθετο μάλιστα.

    Την ώρα που σε άλλα γήπεδα ανέβαιναν πανό για καλό κατευόδιο στον εκτελεσμένο εγκληματία , η παναθηναϊκή καθημερινότητα είχε μπουκώσει από πληρωμένες αναρτήσεις για το πόσο ωραία είναι η καινούρια φανέλα και πόσο καταπληκτική είναι η καινούρια φανέλα και πόσο υπερφανταστική είναι η καινούρια φανέλα . Που δεν είναι , απλά την ομορφαίνει το τριφύλλι που’χει πάνω . Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας . Καταλαβαίνω απολύτως πως ζούμε δύσκολες εποχές , ο κόσμος είναι κουρασμένος , φοβισμένος , μπερδεμένος . Θέλει να δει λίγη μπαλίτσα να ξεχαστεί απ’την καθημερινότητα κι επιλέγει να μην ασχοληθεί με τα υπόλοιπα . Το κατανοώ , πλην όμως δεν το δέχομαι .

Κι εγώ έχω λυσσάξει για την πρόκριση επί της Ντνίπρο , όμως Παναθηναϊκός και ηθικός εφυσηχασμός (οφείλουν να) είναι αντίθετες έννοιες . Κάποια πράγματα στέκουν πολύ πέρα απ’την υπομονή και την ευμενή προδιάθεση και , δυστυχώς , θεωρώ πως φτάσαμε σ’αυτό το σημείο . Επίσης , καταλαβαίνω πως οι κοινωνικοί και πολιτικοί μηχανισμοί της αδράνειας απαγορεύουν οποιαδήποτε αλλαγή αυτή τη στιγμή . Ας είναι. .

Αυτό που έπρεπε να πούμε το είπαμε και αμαρτίαν ουκ έχομεν , πια . Απλά , κάτι τελευταίο . Σε κάθε σχέση , κάνεις τα σωστά σου , κάνεις τα λάθη σου , μπορείς να είσαι ο καλός ή ο κακός , όλα έχουν τη γοητεία τους . Το τραγικό είναι όταν σε μια σχέση , ασχέτως τι έχεις κάνει , να είσαι για πάντα ο λάθος άνθρωπος …