Ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ είναι παίκτης που πάντα κουβαλούσε μια ιδιαίτερη ενέργεια στα γήπεδα, έχει ζήσει άπειρες εμπειρίες από ματς ΝΒΑ μέχρι παραγωγή Hollywood, με δυσκολίες και επιτυχίες. Με αρχή στην Ισπανία, ξεκίνησε να χτίζει επαγγελματικά στην ACB, πριν καθιερωθεί στο NBA, όπου και αγωνίστηκε με ομάδες όπως οι Denver Nuggets, Minnesota Timberwolves και Utah Jazz και να διακρίνεται για την εργατικότητα, το πάθος και τη δυνατότητα να ανταπεξέρχεται σε απαιτητικές καταστάσεις, έχοντας διαμορφώσει τη φήμη του ως ένας ηγέτης με προσωπικότητα.
Ερχόμενος στο Παναθηναϊκό, ο… Bo Cruz σκόρπισε ενθουσιασμό στους πράσινους φιλάθλους, όμως οι εμφανίσεις του δεν ήταν αντίστοιχες του επιπέδου του… Μέχρι τα play-off της Euroleague. Από τότε ο Ισπανός μοιάζει μεταμορφωμένος και στα τελευταία παιχνίδια, θυμίζει πραγματικά τον Bo Cruz που υποδύθηκε στην ταινία. Κάτι που φαίνεται στα όσα είπε στην πρόσφατη συνέντευξή του.
Αγωνιστικά, ο Ερνανγκόμεθ έδειξε ότι μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις, ενώ η παραμονή του στον Παναθηναϊκό του δίδαξε την υπομονή και τη συλλογικότητα, σε αντίθεση με τη διαφορετική νοοτροπία που έμαθε στο ΝΒΑ. Αυτός ο συνδυασμός τον βοήθησε να εξελιχθεί όχι μόνο ως παίκτης, αλλά και ως άτομο κι όπως ο ίδιος αναφέρει συχνά, η εμπειρία του στον Παναθηναϊκό τον έκανε να εκτιμήσει βαθύτερα το ομαδικό πνεύμα και την υποστήριξη από το περιβάλλον του.
Κάπου εδώ γίνεται ξεκάθαρο πως παρά τα όσα έζησε στο παρελθόν φαίνεται πως το Τριφύλλι έχει ξεχωριστή σημασία για αυτόν, ειδικά αφού ο κόσμος του Παναθηναϊκού τον αγκάλιασε με έναν τρόπο που μόνο μια “οικογένεια” μπορεί να δημιουργήσει.
Η προσαρμογή του αυτή δεν ήταν χωρίς προκλήσεις, μιας και η αλλαγή περιβάλλοντος, η νέα κουλτούρα και οι απαιτήσεις του επιπέδου των πρασίνων, μόνο εύκολες δοκιμασίες δεν ήταν. Αλλά ο Ισπανός με το πάθος του, κατάφερε να ξεπεράσει τα εμπόδια και να δείξει τις ικανότητές του στο γήπεδο, πράγματα που ήταν αρκετά για να τον αγαπήσει ο κόσμος του ΠΑΟ. Όπως αναφέρει στη συνέντευξή του: “Ήξερα ότι ερχόμουν σε μια μεγάλη ομάδα, αλλά δεν είχα φανταστεί πόσο ζεστά θα με αγκάλιαζαν οι φίλαθλοι. Είναι απίστευτο πόσο ιδιαίτερη είναι αυτή η σύνδεση” ενώ αναφερόμενος στο ρόλο της διοίκησης είπε πως: “Όταν βλέπεις πόσο πολύ νοιάζονται για κάθε παίκτη, καταλαβαίνεις ότι ανήκεις σε κάτι μεγαλύτερο από σένα“.
Έτσι, η σχέση του με τον κόσμο του Παναθηναϊκού ήταν αυτό που έκανε τη διαφορά, καθώς δεν πρόκειται απλά για φωνές στις κερκίδες ή σχόλια στα social media, μα για αγάπη και υποστήριξη που πλέον αισθάνεται ο Χουάντσο σε κάθε του βήμα. Η αποδοχή και η ενθάρρυνση του κόσμου τον ώθησαν να δώσει τον καλύτερό του εαυτό, όχι μόνο αγωνιστικά, που πλέον είναι πάντα από τους πιο παθιασμένους στο παρκέ, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο.
Ένα από τα πιο συγκινητικά περιστατικά που ανέφερε ήταν όταν φίλαθλοι, μετά από έναν αγώνα, του έδωσαν ένα γράμμα που τον ευχαριστούσε για το πάθος και την αφοσίωσή του. “Αυτή η στιγμή θα μείνει πάντα στο μυαλό μου,” είπε, προσθέτοντας πως τέτοιες στιγμές τον εμπνέουν να συνεχίσει να δίνει το 100% του.
Ο Ερνανγκόμεθ αναπτύχθηκε θεαματικά και παραμονή το ζώντας κάτι μεγαλύτερο από μια ομάδα: “Ο Παναθηναϊκός δεν είναι μόνο ομάδα, είναι σχολείο ζωής. Εδώ μαθαίνεις να δουλεύεις για κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου” είπε κι έκανε ιδιαίτερη μνεία στην ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο κόσμος και στη δύναμη που αντλεί από αυτήν σε κάθε αγώνα.
Αυτό που κάνει την ιστορία του Χουάντσο ξεχωριστή είναι ότι αντικατοπτρίζει μια ευρύτερη αλήθεια, πως η φανέλα του Παναθηναϊκού δεν είναι απλά μια εμφάνιση ομάδας. Παίκτες όπως ο Μποντιρόγκα, ο Γκιστ, ο Διαμαντίδης και άλλοι έχουν νιώσει την ίδια μοναδική σύνδεση με την ομάδα και τον κόσμο της. Ο Μποντιρόγκα, με την ηγετική του προσωπικότητα, έγινε θρύλος όχι μόνο για τις αγωνιστικές του επιδόσεις αλλά και για τον τρόπο που ένιωσε την αγάπη του κόσμου. Ο Γκιστ, με την αφοσίωσή του και την ενέργειά του στο γήπεδο, δημιούργησε μια αληθινή σχέση αμοιβαίας εκτίμησης με τους φιλάθλους.
Για τον Χουάντσο, που στη νίκη επί της Ζαλγκίρις πανηγύρισε με τους φιλάθλους ακόμα μια φορά, η παρουσία του στον Παναθηναϊκό δεν είναι μόνο ένα κεφάλαιο στην καριέρα του, αλλά μια εμπειρία που έχει διαμορφώσει τον ίδιο.
“Το να φοράς αυτά τα χρώματα σημαίνει να γίνεσαι μέρος μιας οικογένειας”
είπε χαρακτηριστικά, αφού ο Παναθηναϊκός, για όσους έχουν την τιμή να φορούν τα χρώματά του, είναι κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος. Είναι σπίτι. Με κάθε βήμα στο γήπεδο, αποδεικνύει ότι όταν ο κόσμος γίνεται οικογένεια, τα όρια του τι μπορεί να πετύχει ένας παίκτης είναι απεριόριστα. Σε μια εποχή που ο επαγγελματικός αθλητισμός γίνεται όλο και πιο απρόσωπος και όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται, παραδείγματα σαν τον Χουάντσο αποκτούν μεγαλύτερη αξία, θυμίζοντας πως δεν μετριούνται τα πάντα σε ευρώ ή δολάρια.
Η περίπτωση του Ματίας Λεσόρ αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα της ιδιαίτερης φιλοσοφίας του Παναθηναϊκού, που παρά τον σοβαρό τραυματισμό του, η διοίκηση ανανέωσε το συμβόλαιό του, δείχνοντας εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του και στέλνοντας το μήνυμα ότι οι σχέσεις της ομάδας με τους παίκτες της βασίζονται στην αφοσίωση και την υποστήριξη, όχι μόνο στις επιδόσεις τους. Ο Λεσόρ, σε δηλώσεις του, τόνισε πόσο βαθιά εκτίμησε αυτή την κίνηση, υπογραμμίζοντας πως ένιωσε να γίνεται μέρος μιας οικογένειας.
Αυτές οι πράξεις, όπως και η ζεστή αγκαλιά του κόσμου προς τον Χουάντσο, ενισχύουν τη μοναδική ταυτότητα του Παναθηναϊκού ως μιας ομάδας που βάζει πάνω από όλα την ανθρώπινη πλευρά του αθλητισμού, τη στιγμή που το επαγγελματικό μπάσκετ φαίνεται να περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από τα συμβόλαια και τα οικονομικά κίνητρα. Αυτές οι περιπτώσεις δείχνουν τη βαθύτερη σημασία του δεσμού ανάμεσα σε παίκτες, ομάδα και φιλάθλους κι όταν οι παίκτες αγκαλιάζουν τη φανέλα, η σύνδεση αυτή ξεπερνά την απλή αγωνιστική απόδοση και γίνεται σύμβολο αφοσίωσης, θυμίζοντας ότι η φανέλα δεν είναι απλώς ύφασμα, αλλά σύμβολο μιας ολόκληρης κοινότητας. Ο Ερνανγκόμεθ, με την ενέργεια και τη θέλησή του, εμπνέει έναν κόσμο που δεν βλέπει απλώς έναν αθλητή, αλλά έναν άνθρωπο που κατανοεί και συμμερίζεται τις αξίες της ομάδας. “Ένας από μας“. Πέρα από τα αγωνιστικά, μακάρι ο Ισπανός να μην είναι ο τελευταίος… ρομαντικός κι εκτός από τίτλους να φέρει κι άλλους που θα δουν το τριφύλλι σαν οικογένεια κι όχι άπλα ένα καλό συμβόλαιο ή έναν ακόμα “επαγγελματικό σταθμό”.