Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος απασφάλισε κατά τους τελευταίους μήνες. Με κινήσεις, τις οποίες δούλευε εδώ και πολύ καιρό, «έβαψε» το ΟΑΚΑ πράσινο και υπέγραψε στη ομάδα τον κορυφαίο προπονητή της Ευρώπης κατά την τελευταία πενταετία, δίνοντάς του, μάλιστα, ιδιαίτερα μεγάλο μπάτζετ, για να μας επαναφέρει στην κορυφή!

Μετά την ψυχρολουσία της τελευταίας τριετίας (όχι τόσο της χρονιάς που μας πέρασε, αλλά κατά τα δύο προηγούμενα έτη), οπότε και ο Πρόεδρος είχε ουσιαστικά καθίσει στο περιθώριο, αφήνοντας την ομάδα να λειτουργεί με έσοδα-έξοδα, αποφάσισε να επανέλθει δυναμικά, γεμίζοντας τον κόσμο της ομάδας με αισιοδοξία. Με αφορμή αυτή την αλλαγή στη στάση του και τις σημαντικές αποφάσεις που πήρε για το μέλλον, εδώ στο paofactory.gr, επιχειρούμε να δούμε κάποια θέματα, σε σχέση με τις διαφορετικές αντιδράσεις του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στα Παναθηναϊκά δρώμενα, παραθέτοντας διάφορα γεγονότα και στοιχεία.
ΜΕΡΟΣ 1ο

Αν δεχτούμε ότι η φράση «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι» έχει βάση στον επαγγελματικό αθλητισμό, τότε θα πρέπει να δεχτούμε και το γεγονός ότι όλα ξεκινάνε πάντα από τη διοίκηση μιας ομάδας. Όχι μόνο τα κακά, αλλά και τα καλά.
Ο μπασκετικός ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, η πιο επιτυχημένη ελληνική ομάδα στον ομαδικό αθλητισμό -δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να το αμφισβητήσει- είναι συνυφασμένος, φυσικά, με ένα όνομα: ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ! Αυτή η οικογένεια πήρε ένα σωματείο και το γιγάντωσε. Το δημιούργημά τους αποτέλεσε τον μεγαλύτερο και πιο επιτυχημένο Σύλλογο των τελευταίων 30, περίπου, ετών στη Γηραιά Ήπειρο, μέλη του οποίου έγιναν ιερά τέρατα του αθλήματος από τον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο χώρο, ενώ σπάνια συναντούσες αθλητή που να μην ονειρευόταν να αποτελέσει κομμάτι αυτής της μεγάλης «οικογένειας».

Μέχρι το 2012, που αποσύρθηκαν οριστικά από τα διοικητικά δρώμενα της ομάδας, τα τρία αδέρφια, Παύλος, Θανάσης και Κώστας, είχαν προλάβει να σηκώσουν όποια κούπα υπήρχε και κυρίως να δημιουργήσουν έναν οργανισμό, στον οποίο το δέσιμο διοίκησης, παικτών-προπονητή και οπαδών προκαλούσε ρίγος σε όποιον ζούσε την κατάσταση είτε μέσα στην ομάδα είτε από την εξέδρα!
Η ιστορία της οικογένειας, όμως, δεν σταματάει εκεί. Ο απόγονος του μεγάλου Παύλου αποφάσισε να συνεχίσει την «παράδοση» και ανέλαβε τα ηνία της ομάδας, στην πιο δύσκολη, ίσως, στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος βγήκε μπροστά και κόντρα σε όλα τα προγνωστικά (το καλοκαίρι εκείνο αποχώρησε το προπονητικό δίδυμο και σχεδόν όλοι οι παίκτες, ενώ μόνο οι Διαμαντίδης και Τσαρτσαρής αποφάσισαν να στηρίξουν το νέο εγχείρημα), κατάφερε να φτιάξει μια ομάδα που στο τέλος της σεζόν πήρε με εμφατικό τρόπο το πρωτάθλημα, ενώ στην Ευρωλίγκα λίγο έλειψε να αποκλείσει, με μειονέκτημα έδρας, τη Μπαρτσελόνα! Κι ενώ όλα φάνταζαν ιδανικά για το μέλλον του Συλλόγου, φτάσαμε, περνώντας από διάφορες διακυμάνσεις στη δεκαετία που ακολούθησε, την Άνοιξη του 2022 να μην γνωρίζουμε τι μέλλει γενέσθαι και αν ουσιαστικά θα υπάρχει ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, όπως τον ξέραμε, τουλάχιστο. Μέχρι να αποφασίσει, τελικά, ο Δημήτρης ότι βγαίνει πάλι μπροστά, για να επαναφέρει την «κανονικότητα».
Δανείζομαι, λοιπόν, τον τίτλο από τη διάσημη νουβέλα του Robert Louis Stevenson, διότι η όλη στάση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής του με τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ, μου φέρνει στο μυαλό ακριβώς αυτό. Έναν άνθρωπο που άλλοτε λειτουργεί ως Dr. Jekyll κι άλλοτε ως Mr. Hyde, με τη μεταφορική, βέβαια, έννοια των λέξεων. Και ίσως αυτό είναι που έχει δημιουργήσει και τόσες κόντρες μεταξύ των οπαδών, όχι μόνο του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ, για το πρόσωπό του. Ποιος είναι, λοιπόν, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και τι πρέπει να περιμένουμε εμείς οι φίλοι της ομάδας από εκείνον; Για να μην παρεξηγηθώ, ούτε ψυχολόγος είμαι ούτε profile analyzer το παίζω. Αντιμετωπίζω το ζήτημα καθαρά σε σχέση με τις εξελίξεις στον μπασκετικό ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ. Γιατί, στην τελική, αυτό που ενδιαφέρει όλους εμάς που έχουμε την τρέλα μας γι’ αυτή την ομάδα είναι, πρωτίστως, η πορεία αυτής κι όχι μεμονωμένα τα πρόσωπα που σχετίζονται μαζί της.
Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να δούμε συνολικά τι εστί Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Γιατί πολλοί επιλέγουν να αντιμετωπίζουν τα πράγματα μόνο από την αθλητική σκοπιά τους. Ο Δημήτρης, λοιπόν (Πρόεδρε, επίτρεψέ μου, αν διαβάζεις το παρόν άρθρο, να σε αποκαλώ Δημήτρη, άλλωστε τον πατέρα σου τον λέγαμε όλοι Παύλο και το θείο σου Θανάση), είναι ένας άνθρωπος αποδεδειγμένα ευφυής, με ιδιαίτερες ικανότητες και εκρηκτική προσωπικότητα. Εάν δει κανείς την πορεία της ΒΙΑΝΕΞ από όταν ανέλαβε τα ηνία της, θα διαπιστώσει ότι οι συμφωνίες που κλείνει και ο τρόπος με τον οποίο τη διοικεί (ναι, προφανώς έχει ανθρώπους που τρέχουν τις διαδικασίες, αλλά ηγέτης είναι αυτός) την έχουν οδηγήσει στο να θεωρείται εκ των κορυφαίων μη πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών της Ευρώπης, αν όχι η κορυφαία. Οι κινήσεις, επίσης, που έχει κάνει στο κομμάτι των media δείχνουν άνθρωπο που ξέρει να δημιουργεί και εκ του μηδενός (η οικογένειά του ποτέ δεν ασχολούνταν με τέτοια πράγματα). Ξεκινώντας από αυτό, σου δημιουργείται η αίσθηση ότι, όταν θέλει, μπορεί. Και ξέρεις ότι εκεί που πραγματικά θέλει, ξέρει να πετυχαίνει. Το απέδειξε και στον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ. Δεν ήταν μικρές οι επιτυχίες του.
- 7 πρωταθλήματα: 2013, 2014, 2017, 2018, 2019, 2020 και 2021 (70% όσων διεκδίκησε).
- 7 κύπελλα: 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2019, 2021 (70% όσων διεκδίκησε).
- 1 σούπερ καπ: 2021.
Και, βέβαια, το κορυφαίο όλων, η συμφωνία για το ΟΑΚΑ. Ίσως πιο κορυφαία στιγμή από πολλούς τίτλους που κέρδισε η ομάδα!
Εκτός από το μπάσκετ, όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε την πολύ σημαντική συνεισφορά του στη σωτηρία του Ερασιτέχνη. Γιατί, κακά τα ψέματα, εάν δεν είχε βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη ο Δημήτρης πριν μερικά χρόνια, όχι μόνο δεν θα ήταν δυνατές όλες αυτές οι επιτυχίες της Μάνας του Λόχου, αλλά δεν ξέρω καν εάν θα υπήρχε Ερασιτέχνης ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ σήμερα. Κι αυτό το πιστώνεται πρώτος απ’ όλους ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, που δημιούργησε τις προϋποθέσεις, ώστε να μπορέσει η νυν διοίκηση του Συλλόγου να κάνει όσα βλέπουμε κατά την τελευταία τριετία!
Dr. Jekyll, λοιπόν, διότι έχει αποδείξει ότι βλέπει μπροστά και ξέρει να κουμαντάρει δύσκολα καράβια και σε θάλασσες που δεν τις λες και ήρεμες, ενώ λαμβάνοντας κανείς υπόψη τα παραπάνω, μπορεί, κάνοντας μια αναδρομή στην τελευταία δεκαετία, να πει (τουλάχιστο η δική μου άποψη είναι αυτή) ότι η εποχή Δημήτρη Γιαννακόπουλου στην ομάδα έχει σαφώς θετικό πρόσημο στο σύνολό της!
Δημήτρης Γιαννακόπουλος: Dr. Jekyll ή Mr. Hyde;
ΜΕΡΟΣ 2ο

Στο πρώτο μέρος είδαμε τη Dr. Jekyll πλευρά του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Ας δούμε τώρα την άλλη του πλευρά, αυτή που έχει δημιουργήσει θέματα κατά καιρούς, επικοινωνιακά, αλλά και ουσίας όσον αφορά στη λειτουργία της ομάδας. Διότι, καλώς ή κακώς, πάντα υπήρχε εκεί και η αντίθετη πτυχή της υπόθεσης. Ο Dr. Hyde παραμόνευε, για να μας υπενθυμίσει ότι ο Πρόεδρος αντιδρά πολλές φορές σπασμωδικά, καθαρά συναισθηματικά και εν θερμώ.
Θα μπορούσα να ξεκινήσω με το γενικό επιχείρημα της αποτυχίας στην Ευρωλίγκα, που επικαλούνται εχθροί και φίλοι, αλλά επιτρέψτε μου να πω ότι υπήρξαν χρονιές που δεν μας επετράπη η επιτυχία. Να μην μπούμε στη διαδικασία να θυμηθούμε περίεργα αποτελέσματα στις τελευταίες αγωνιστικές, για να φτιαχτούν οι διασταυρώσεις στους 8 ή σφυρίγματα που δεν σου επέτρεπαν να μαρκάρεις αντιπάλους ούτε με τα μάτια!
Υπάρχουν μια σειρά από συμπεριφορές, όμως, που θα έπρεπε να έχουν αποφευχθεί. Η αντίδρασή του απέναντι στο Σπανούλη σε εκείνον τον τελικό κυπέλλου δεν αρμόζει σε επιχειρηματία του βεληνεκούς του ούτε σε Πρόεδρο του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ! Το έχει παραδεχτεί και ο ίδιος το λάθος του κι έχει ζητήσει συγγνώμη από τον παίκτη. Αλλά η ζημιά, κυρίως επικοινωνιακά, είχε γίνει. Δεν αρμόζει στην ομάδα που έχει σηκώσει 6 ευρωπαϊκά και που έπαιρνε για δεκαετίες κάθε χρόνο έναν τουλάχιστο τίτλο να αναγκάζει τους παίκτες της να επιστρέφουν με πούλμαν από την Τουρκία. Δεν αρμόζει να δημοσιεύεις το βίντεο από τις διαπραγματεύσεις με τον προπονητή που σε γιγάντωσε ως ομάδα, για να αποδείξεις (;) ότι αυτός έφταιγε για την αποχώρησή του το 2012. Και δεν επιτρέπεται, βεβαίως, για να πάμε λίγο πιο πίσω, να βγαίνει η εφημερίδα του μετέπειτα Προέδρου της ομάδας με τίτλο «Πετάξτε τις φανέλες», αναφερόμενη σε παίκτες που τίμησαν το τριφύλλι και που έδωσαν τόσους τίτλους στην ομάδα, επειδή είχαν μια παταγώδη αποτυχία (τότε με το Μαρούσι για την Ευρωλίγκα)! Άλλωστε, την απάντηση στο αν ήταν σωστή ή όχι η αντίδραση εκείνη την έδωσαν την επόμενη μέρα στην προπόνηση οι ίδιοι οι οπαδοί, με τη στήριξή τους σε προπονητή και παίκτες σε εκείνη τη συγκλονιστική επίσκεψη που έκαναν και στην ομιλία τους προς τον Ζοτς και την υπόλοιπη ομάδα!
Αν πάμε και σε γενικότερα θέματα του Συλλόγου, δεν γίνεται να βάζεις τόσα χρήματα και να βγάζεις από το τέλμα τον Ερασιτέχνη και να ανακοινώνεις, μόλις δυο χρόνια μετά, την αποχώρησή σου από την ομάδα, λόγω του ότι δεν στήριξε ο κόσμος με τα χρήματά του όσο περίμενες ή ότι σου την «πέφτουνε» οι οπαδοί ή ότι δεν σου βγήκε το πλάνο για ενιαίο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ, με ΠΑΕ-ΚΑΕ-Ερασιτέχνη και Παναθηναϊκή Πολιτεία. Δεν γίνεται όταν ένα σχέδιό σου δεν προχωράει, να αφήνεις έτσι στην τύχη της μια ομάδα, τιμωρώντας (;) ποιον, ουσιαστικά; Τους λιγοστούς τραμπούκους που στην «έπεσαν», την Κυβέρνηση που δεν ρίσκαρε με προσφυγές για να βάλει το γήπεδο μπάσκετ στο Βοτανικό ή τελικά, το σύνολο του Συλλόγου;
Θα μου πεις τώρα ότι έχει κάθε δικαίωμα να έχει κουραστεί από το διαρκές κράξιμο και κυνήγι μερίδας των οπαδών ή ότι έχει κάθε δικαίωμα να έχει βαρεθεί ή να μην μπορεί να βάζει, πλέον, λεφτά στην ομάδα. Δεκτό. Και απολύτως σεβαστό. Ειδικά για έναν άνθρωπο που έχει αφιερώσει πολύ χρόνο και πολλά χρήματα για τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ. Όμως, ο τρόπος με τον οποίο επέστρεψε στην καθημερινότητα της ομάδας «μέχρι να βρεθεί αγοραστής» μου δείχνει ότι ποτέ δεν είχε σκοπό να αφήσει την ομάδα να πέσει στο γκρεμό. Ίσως να είχε στο βάθος του μυαλού του ότι η απουσία του θα κάνει «μπαμ» κι ότι θα αναγκαστούν ακόμη και οι έχοντες κόντρα μαζί του να ζητήσουν την επιστροφή του στην ομάδα. Ίσως να πίστευε όντως ότι και με έσοδα έξοδα θα ήταν εφικτή η δημιουργία μιας ομάδας ανταγωνιστικής τουλάχιστο εντός συνόρων. Σε κάθε περίπτωση, όμως, επί δύο-τρία χρόνια οι σφαλιάρες έπεφταν βροχή και η ομάδα δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων!
Νομίζω, λοιπόν, ότι αυτό που ενοχλεί εμάς τους φίλους της ομάδας περισσότερο στη Mr. Hyde πλευρά του Δημήτρη είναι το γεγονός ότι δεν νιώθουμε μια σταθερότητα, μια σιγουριά ότι είναι εδώ και θα συνεχίσει να είναι, κρατώντας ψηλά τη σημαία του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ, τουλάχιστο μέχρι να βρεθεί κάποιος που θα μπορεί και θα θέλει να συνεχίσει το έργο της οικογένειας Γιαννακόπουλου. Αυτό που τρομάζει είναι οι μερικές φορές σπασμωδικές του αντιδράσεις και κυρίως τα επικοινωνιακά παιχνίδια, μέσα από τα οποία νιώθουμε ότι γίνεται προσπάθεια να καλυφθούν λάθη.
Δημήτρης Γιαννακόπουλος: Dr. Jekyll ή Mr. Hyde;
ΜΕΡΟΣ 3ο

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι ένας άνθρωπος με αντισυμβατικό τρόπο σκέψης, πράγμα, φυσικά, όχι κακό. Πρόκειται για άνθρωπο οξυδερκή, που ξέρει να παίρνει αυτό που θέλει και να επιτυγχάνει σε ό,τι δοκιμάζει (σαν τον πατέρα του τον Παύλο), μα ταυτόχρονα και παρορμητικό (σαν το θείο του τον «τυφώνα»). Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διαχρονική «σχέση» του με τον Ισπανό παλιάτσο που είχε τις τύχες της Ευρωλίγκας στα χέρια του για τόσα χρόνια. Όλοι ξέρανε ότι οδηγεί τη λίγκα στο γκρεμό, όλοι ψιθύριζαν για τα οικονομικά ζητήματα, αλλά και για θέματα ισονομίας. Αλλά μόνο αυτός είχε το σθένος και την «τρέλα» να βγει μπροστά και να φωνάξει ανοιχτά. Και αυτό το έχει πληρώσει ακριβά και ο ίδιος και η ομάδα. Πάντα έτσι γίνεται, όμως. Ένας «τρελός» ξεκινάει τις επαναστάσεις. Κι αυτό κάποια στιγμή, θα πρέπει να του το πιστώσουν και οι υπόλοιποι. Γιατί όταν άλλοι άρθρωναν γλυκά λογάκια για τη διοίκηση του Μπερτομέου και πίνανε κρασάκια παρέα, ο Δημήτρης έτρωγε το ένα πρόστιμο μετά το άλλο, απλά και μόνο επειδή υπήρχε!
Ταυτόχρονα, όμως, είναι ένας άνθρωπος που πολλές φορές ξεκινάει να δημιουργήσει κάτι μεγάλο, αλλά στην πορεία έχουμε πισωγυρίσματα και νομίζω ότι είναι αυτά που ξενερώνουν, συχνά, τον κόσμο της ομάδας. Βέβαια, υπάρχει ένα ελαφρυντικό πολύ σοβαρό για πολλά από τα «κακώς κείμενα» στη διάρκεια ενασχόλησής του με την ομάδα. Διότι δεν είναι και λίγο να ρίχνεις τόσα εκατομμύρια κάθε χρόνο από την τσέπη σου, να αφιερώνεις τόσο χρόνο, από τον λιγοστό που σου περισσεύει, να έχεις φιλοδοξίες για κάτι καλό και ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ο καραγκιόζης Ισπανός να καταστρώνει ολόκληρο σχέδιο, για να μην πηγαίνεις Final-4!!! Χώρια τα πρόστιμα που πλήρωνες ακόμη και επειδή ανέπνεες, χώρια ο βιασμός κάθε λογικής όταν σου έκλειναν το γήπεδο ανήμερα του αγώνα, ενώ σε άλλους δεν άνοιγε μύτη, ακόμη κι αν έκαναν πολύ χειρότερα.
Κι ευθύνη σε αυτό έχουν και πολλοί άλλοι μέτοχοι, που ενώ σε συζητήσεις με το Δημήτρη του έλεγαν ότι έχει δίκιο, στα Συμβούλια, μπροστά στον…CEO, έκαναν τις κότες! Με αποκορύφωμα συγκεκριμένες ομάδες που στήνανε ματσάκια τελευταία αγωνιστική (παίζαμε Πέμπτη κάθε χρόνο την τελευταία αγωνιστική), προκειμένου στους 8 να βρεθούμε απέναντι στην φορμαρισμένη και μετέπειτα πρωταθλήτρια Φενέρ ή στη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ρεάλ κλπ. Κι όλα αυτά γινόντουσαν απέναντι στην ομάδα που έφερνε τα μεγαλύτερα έσοδα στη λίγκα. Ε, κάπου νιώθεις και μαλάκας, δηλαδή. Και είναι βέβαιο ότι έπαιξαν ρόλο τα συγκεκριμένα γεγονότα σε δεύτερες σκέψεις που έκανε ο Δημήτρης για αποχώρηση (έμμεσα το είπε κάποια στιγμή ότι, με τις περσινές αλλαγές, ίσως είναι ευκαιρία για επενδύσεις στο μπάσκετ). Έφταιξαν μόνο αυτά; Όχι. Έχει ατομικές ευθύνες ο Πρόεδρος; Ναι. Αλλά σίγουρα έπαιξε ρόλο η αντιμετώπιση που είχε από το σύνολο σχεδόν του οργανισμού της Ευρωλίγκας!
Δημήτρης Γιαννακόπουλος: Dr. Jekyll ή Mr. Hyde;
ΜΕΡΟΣ 4ο

ΕΕν κατακλείδι, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν «μπήκε» στον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ, δεν απέκτησε τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ, δεν έγινε ξαφνικά μια ωραία πρωία Πρόεδρος του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ! Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ στον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ (ο συγχωρεμένος ο Παύλος πρωτοασχολήθηκε με τα διοικητικά δρώμενα του Συλλόγου τρία χρόνια πριν έρθει στον κόσμο ο υιός του)!!! Κανένας μας δεν θα του πει τι θα κάνει. Κανένας δεν μπορεί να τον αναγκάσει να διαθέσει χρόνο και χρήμα για την ομάδα. Κανένας δεν μπορεί να απαιτήσει από έναν άνθρωπο, ειδικά από κάποιον σαν το Δημήτρη, που έχει προσφέρει τόσα στο Σύλλογο, να αφιερώσει τη ζωή του στην ομάδα, κλέβοντας χρόνο από τις δουλείες του, από την προσωπική του ζωή, από την οικογένειά του.

Φέτος, πήρε μια μεγάλη απόφαση, με σοβαρό κόστος οικονομικό για τον ίδιο. Έφερε στην ομάδα το πιο hot προπονητικό όνομα της Ευρώπης. Έφερε τον άνθρωπο που σάρωσε τα πάντα εδώ και μια πενταετία, μετατρέποντας την Εφές από κομπάρσο στον απόλυτο πρωταγωνιστή. Και του έδωσε το μεγαλύτερο μπάτζετ εδώ και πολλά χρόνια, για να μας επαναφέρει στην κορυφή. Κι εδώ θα πρέπει να ευχαριστήσω τους απέναντι για τα τεράστια unfair τους (διοίκησης, προπονητή και κόσμου), καθότι ο τρόπος που διαχειρίστηκαν την αγωνιστική ανωτερότητά τους εδώ και λίγα χρόνια ξύπνησε άγρια ένστικτα στον Πρόεδρο. Κι αυτό, συνήθως, λειτουργεί ευεργετικά για το τριφύλλι!
Όμως, Δημήτρη, άκου αυτό από έναν απλό φίλο της ομάδας…
Έχεις ιστορική ευθύνη να είσαι ευθύς και ακέραιος απέναντί μας.
Έχεις ιστορική ευθύνη να αποφασίσεις οριστικά αν θέλεις να κρατήσεις τον Παναθηναϊκό μας ψηλά.
Έχεις ιστορική ευθύνη να μιλήσεις ανοιχτά στον κόσμο της ομάδας και εμείς θα σεβαστούμε κάθε σου απόφαση.
Αρκεί να…….
Αρκεί να είσαι ΑΚΕΡΑΙΟΣ και ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ σε όσα μας πεις.
Αν αποφασίσεις κάποτε ότι δεν θέλεις ή δεν μπορείς να συνεχίσεις στην ομάδα, φρόντισε να την αφήσεις σε καλά χέρια. Έχεις κάνει ένα μεγάλο βήμα με το ΟΑΚΑ. Ξέρουμε ότι, όταν θέλεις, μπορείς όσο λίγοι. Κάνε την ομάδα, στο μέτρο του δυνατού, αυτόνομη και παρέδωσε τα ηνία σε κάποιον που θα θέλει.
Αν αποφασίσεις, τελικά, ότι θέλεις να συνεχίσεις μαζί μας, κάνε ένα πλάνο (όπως έκανες τελευταία με την πρόσληψη του Αταμάν) και ακολούθησέ το πιστά, όπως κάνεις στις επιχειρήσεις σου, χωρίς επικοινωνιακά τεχνάσματα, χωρίς εγωισμούς, χωρίς αιφνιδιασμούς, χωρίς ήξεις αφήξεις.
Ό, τι κι αν αποφασίσεις, Δημήτρη Γιαννακόπουλε, χωρίς να αποτελεί δική σου επιλογή, έχεις βαριά κληρονομιά στις πλάτες σου. Είσαι ο γιος του Παύλου! Σου ζητάμε να διασφαλίσεις το μέλλον της ομάδας. Σε έχουμε αποθεώσει, σε έχουμε βρίσει, η σχέση σου με εμάς τους φίλους της ομάδας έχει περάσει από χίλια κύματα. Αν, όμως, εσύ, ως ηγέτης, κάνεις ό, τι περνάει από το χέρι σου για το καλό αυτού του συλλόγου, κανείς δεν θα βρεθεί να σε ψέξει. Κι αν κάποιοι λίγοι το κάνουν, θα τους προσπεράσει η ίδια η ιστορία.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ ΤΟΝ DR. JEKYLL!!!
Γιατί; Διότι μπορείς! Διότι είσαι πιο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ από πολλούς εξ ημών! Διότι έχεις τρέλα με την ομάδα και το ξέρουμε!
Γιατί, στο τέλος της ημέρας, όλοι είμαστε στην ίδια πλευρά της ιστορίας. Είμαστε όλοι με τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ! Και ανεξαρτήτως των όποιων λαθών, ανεξαρτήτως των όποιων εγωισμών από όλες τις μεριές…
ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ ΚΑΙ ΑΠ’ ΟΛΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΑΔΑ, ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ!!!
Κι εσύ, με την εμπειρία που κουβαλάς μέσα σε αυτή την ομάδα, με την τρέλα σου για το τριφύλλι, με το τεράστιο επώνυμο που κουβαλάς στους ώμους σου, μπορείς να μας επαναφέρεις και να μας διατηρήσεις στην κορυφή…..όχι της Α1.
ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ. Γιατί σαν να πέρασαν πολλά χρόνια που μείναμε κολλημένοι στα 6! Είναι καιρός να μας πας ψηλότερα, με στόχο στην επόμενη δεκαετία να μιλάμε (γιατί όχι) για διψήφιες κούπες! Ξέρουμε ότι μπορείς, ΚΑΝΕ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ!

ΥΓ: Το παρόν άρθρο ξεκίνησε να γράφεται εδώ και αρκετό καιρό (πριν ακόμη αποφασίσει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος να ξαναβάλει τον Παναθηναϊκό σε ράγες πρωταθλητισμού). Και σίγουρα πολύ πριν αρχίσουν να σκάνε οι βόμβες στις μεταγραφές, με τελευταία εκκωφαντική αυτή του Κώστα Σλούκα! Ο Πρόεδρος, με τα καλά του και τα κακά του, όταν μας κάνει κάτι τέτοια, θυμίζει σε πολλά τον συγχωρεμένο τον πατέρα του! Και η αλήθεια είναι (το αποδεικνύουν τα γεγονότα εδώ και δεκαετίες, δεν το λέω εγώ) ότι τέτοια τρέλα, που να τον οδηγεί να ξοδέψει ένα σκασμό λεφτά για μια ομάδα, από την οποία οικονομικό κέρδος δεν πρόκειται να έχει (ειδικά στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ, μόνο να χάσει μπορεί ένας ιδιοκτήτης), ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ!!! Δημήτρη, συνέχισε έτσι και η ιστορία θα σε γράψει με χρυσά γράμματα, όπως έγινε με τον πατέρα σου και τους θείους σου. Ανεξαρτήτως του πώς θα κυλίσει η χρονιά φέτος, μας έχεις ήδη κάνει να νιώσουμε και πάλι υπερήφανοι για την ομάδα!
2 σκέψεις στο “Δημήτρης Γιαννακόπουλος: Dr. Jekyll ή Mr. Hyde;”