Greens With Attitude
(Ο Βαγγέλης Αλέξης γράφει τι σημαίνει να είσαι ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ. Τι σε διαφοροποιεί με το να είσαι ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ; Εν τέλει, γιατί ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ;) Συχνά ακούμε τη φράση «Είναι διαφορετικό να είσαι με την τάδε ή τη δείνα ομάδα». Εδώ και καιρό προσπαθώ να εντοπίσω αυτή τη διαφορετικότητα. Τι διαφορετικό έχει, για παράδειγμα, το να θέλεις να γράψεις […]
Όσοι με ξέρουν, μ’ έχουν ακούσει αρκετές φορές να γκρινιάζω για τον Σλούκα. Κι απ’ αυτήν εδώ τη γωνιά κάποιες φορές. Πρόκειται για καθαρά υποκειμενική κριτική και άλλες προτιμήσεις μπασκετικά. Ωστόσο στην παρούσα φάση δεν μπορώ να μην παραδεχθώ πως ο Σλούκας είναι εξωπραγματικός. Κάπτεν όνομα και πράμα. Όσο κι αν στο μπάσκετ αλλάζουν οι […]
Εδώ που φτάσαμε, η κατάσταση στον μπασκετικό Παναθηναϊκό δεν απαιτεί ανάλυση. Απαιτείται ένας πρόωρος απολογισμός, μπας και ηρεμήσουμε λίγο και απαλύνει η ψυχολογική φθορά. Γιατί, για να είμαστε ειλικρινείς, το «Τριφύλλι» δεν παίζει μπάσκετ. Παρουσιάζει ένα αποτυχημένο installation art όπου το βασικό θέμα είναι η Αναζήτηση της Χαμένης Ταυτότητας, με χορηγό την παντελή έλλειψη εγωισμού […]
Καταστροφολογία: μια γνωστική διαστρέβλωση, μια τάση να φαντάζεται κάποιος το χειρότερο δυνατό σενάριο, υποθέτοντας ότι ένα γεγονός θα έχει καταστροφικές συνέπειες, ακόμα και αν δεν υπάρχουν στοιχεία γι’ αυτό. Αυτό το μοτίβο σκέψης συνδέεται με έντονο άγχος, καθώς μεγεθύνει τα προβλήματα και δυσκολεύει την αντικειμενική αξιολόγηση μιας κατάστασης. Η καταστροφολογία με όρους…Παναθηναϊκούς Σας θυμίζει κάτι […]
Η εποχή Μπενίτεθ μάλλον έρχεται, αν δεν ήρθε όσο γραφόταν αυτές οι γραμμές, και είναι φορτωμένη με το θόρυβο και το ρίσκο μιας τέτοιας κίνησης. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Ο Ράφα Μπενίτεθ είναι μεγάλος προπονητής. Με Champions League, με τίτλους, με καριέρα σε Ρεάλ, Λίβερπουλ, Βαλένθια, έχει όνομα που γεμίζει αίθουσες συνεντεύξεων και γραμμές εφημερίδων. Μόνο […]
Ήταν μια βραδιά στο Ολίμπικο. Ο Φραντσέσκο Τοττί αποχαιρετούσε τη Ρόμα κι ένα ολόκληρο στάδιο έκλαιγε σαν να έχανε συγγενή. Δεν ήταν απλώς το τέλος μιας καριέρας, ήταν η τελευταία σελίδα ενός βιβλίου που δεν ξαναγράφεται. Γιατί ο Τοττί δεν ήταν απλώς παίκτης. Ήταν ο δεσμός μιας πόλης με τον εαυτό της. Το παιδί που […]
«Ο σκοπός κάθε λαϊκής πορείας , για τον κάθε λαό , και σε κάθε περίοδο της ύπαρξής του , δεν είναι άλλος απ’την αναζήτηση του θεού, του δικού του θεού, του θεού που πρέπει το δίχως άλλο να’ναι απόλυτα δικός του · και ο σκοπός του ακόμα είναι να πιστέψει σ’αυτόν τον θεό σαν τον […]
Γενικά, το φθινόπωρο μελαγχολεί αρκετό κόσμο. Λίγο το τέλος των διακοπών, λίγο που μικραίνει η μέρα, επιστροφή στην καθημερινότητα. Όλα αυτά ισχύουν για κάποιους. Αν είσαι Παναθηναϊκός, φθινόπωρο σημαίνει άγχος, νεύρα και χαμένες ευκαιρίες… Κι απορία ποιος θα είναι ο επόμενος προπονητής κι αν θα προλάβει παρέλαση. Υπάρχουν εποχές του χρόνου που κουβαλούν προσδοκίες κι […]
Το κείμενο ξεκίνησε να γράφεται μετά την ευρωπαϊκή ήττα από τη Βίκινγκουρ και ολοκληρώθηκε μετά τον τελικό Κυπέλλου στο μπάσκετ για να βρεθεί η απαραίτητη ψυχραιμία… Από το μπασκετικό τμήμα του Παναθηναϊκού έχω δει αρκετές κατακτήσεις κυπέλλων, οπότε άλλο ένα ακόμη αι απέναντι στον Ολυμπιακό θα ήταν ούτε κάποιο ξέσπασμα, ούτε μια αφορμή για πανηγυρισμούς […]
Ο κόσμος του επαγγελματικού αθλητισμού έχει χάσει προ πολλού το ανθρώπινο πρόσωπό του. Στο ΝΒΑ, ειδικότερα, παρά το θέαμα, οι παίκτες σπάνια χτίζουν μια καριέρα σε μία ομάδα. Το πρωτάθλημα έχει μετατραπεί σε ένα διαρκές παζάρι, όπου οι αθλητές γίνονται πιόνια σε έναν οικονομικό χορό εκατομμυρίων, με το συναίσθημα να δίνει τη θέση του στους […]
Ο Δομάζος παρκάρισε το αυτοκίνητο του, ένα άσπρο Triumph στην οδό Τιμολέοντος Φιλήμονος, το δρομάκι που είναι κάθετο στην οδό Τσόχα που έχει γίνει πεζόδρομος. Πριν καλά – καλά το κλειδώσει για να μπει μέσα στο γήπεδο της λεωφόρου Αλεξάνδρας για μία απογευματινή προπόνηση, τον πλησίασα δειλά – δειλά κρατώντας ένα άλμπουμ ζωγραφικής και το […]
